Η υπόθεση του Alfredo Cospito: Ο πυροβολισμός του Roberto Adinolfi, η βομβιστική επίθεση σε αστυνομική σχολή, το καθεστώς φυλάκισής του και η απεργία πείνας
Σύγκρουση έχει ξεσπάσει τις τελευταίες ημέρες ανάμεσα στο κυβερνητικό κόμμα «Αδελφοί της Ιταλίας» και στο αριστερό «Δημοκρατικό Κόμμα» (PD) το οποίο στελέχη της κυβέρνησης κατηγορούν για «συνέργεια με την τρομοκρατία». Αφορμή είναι η υπόθεση του Alfredo Cospito, ενός αναρχικού τρομοκράτη που κάνει απεργία πείνας στη φυλακή με αίτημα να αλλάξει το καθεστώς κράτησής του, το οποίο είναι, σύμφωνα με την ιταλική νομοθεσία, ίδιο με εκείνο των μαφιόζων. Το PD εξετέθη όχι μόνο λόγω της πάγιας θέσης του για τη διαφοροποίηση των συνθηκών κράτησης μεταξύ τρομοκρατών και μαφιόζων αλλά διότι τέσσερις βουλευτές του επισκέφτηκαν τον Cospito στη φυλακή, ενώ παραλλήλως, δημοσιεύτηκε ρεπορτάζ όπου ο Cospito φέρεται να έχει συζητήσεις με αφεντικά του οργανωμένου εγκλήματος, λίγο πριν από τη συνάντησή με εκπροσώπους του PD. Κατόπιν αυτού, ο υφυπουργός FDI, Andrea Delmastro, ζήτησε από το Δημοκρατικό Κόμμα να «εξηγήσει την υπόκλισή στους μαφιόζους», πυροδοτώντας σφοδρές αντιδράσεις στο Κοινοβούλιο και στα ΜΜΕ και αναγκάζοντας την Τζόρτζια Μελόνι να παρέμβει με επιστολή της στην Corriere della sera ζητώντας ψυχραιμία και σεβασμό από όλους για όλους. Να πώς έχει η υπόθεση Alfredo Cospito:
Τους τελευταίους τρεις μήνες, η Ιταλία ξαναθυμήθηκε τα Μολυβένια Χρόνια και την αναρχική τρομοκρατία που τη στοίχειωνε για πάνω από δύο δεκαετίες: ο Alfredo Cospito, αναρχικός της «γενιάς της Τζένοβα και του Σιάτλ», ξεκίνησε απεργία πείνας σε φυλακή του Σάσσαρι, με αποτέλεσμα διαδηλώσεις αναρχικών σε πολλές ιταλικές πόλεις και διχασμό στο ιταλικό Κοινοβούλιο. Το 2014, ο Cospito καταδικάστηκε σε 10 χρόνια και 8 μήνες κράτηση για τον πυροβολισμό στα πόδια —μια τακτική των Ερυθρών Ταξιαρχιών— του Roberto Adinolfi, διευθυντή της μονάδας πυρηνικής ενέργειας Ansaldo της Τζένοβας. Στη συνέχεια, όταν αποδείχτηκε ότι ήταν εκείνος που είχε επιτεθεί το 2006 σε αστυνομική ακαδημία της πόλης Φόσσανο (Πιεμόντιο), καταδικάστηκε σε ισόβια χωρίς δυνατότητα μείωσης της ποινής λόγω καλής διαγωγής. Η καταδίκη θεωρήθηκε υπερβολικά αυστηρή και προκάλεσε αντιδράσεις στον χώρο της αριστεράς: σήμερα, καθώς το Δημοκρατικό Κόμμα ζητεί να αρθεί η εξομοίωση αναρχικών και μαφιόζων, η δημόσια διαμάχη θυμίζει εκείνη της δεκαετίας του 1970, όταν το Κομμουνιστικό Κόμμα έκανε λόγο για «αγωνιστές που είχαν χάσει τον δρόμο τους».
Το 1991, ο Cospito είχε λιποτακτήσει από τον στρατό διακόπτοντας τη στρατιωτική του θητεία και είχε καταδικαστεί από το στρατοδικείο σε κράτηση ενός έτους και εννέα μηνών. Ωστόσο, αμνηστεύτηκε, δηλώνοντας αναρχικός και «ολικός» αντιρρησίας συνείδησης. Στη συνέχεια, συνελήφθη ξανά για την κατάληψη ιστορικού κτιρίου στη γενέθλια πόλη του, την Πεσκάρα, αλλά αφέθηκε ελεύθερος. Μέχρι το 2008, εξέδιδε, μαζί με τη σύντροφό του, Anna Beniamino, την ημιπαράνομη εφημερίδα “KN03’’ η οποία ενθάρρυνε την ένοπλη πάλη και το αντάρτικο πόλης: η εφημερίδα έκλεισε διότι κατηγορήθηκε για ηθική αυτουργία εγκληματικών ενεργειών. Τον Μάιο του 2012, ο Cospito μαζί με τον Nicola Gai πυροβόλησαν τρεις φορές τον Roberto Adinolfi και διέφυγαν με μοτοσυκλέτα: την επόμενη μέρα ανέλαβαν την ευθύνη του τραυματισμού με επιστολή στην εφημερίδα Corriere della Sera για λογαριασμό του Πυρήνα Olga της Ομοσπονδίας Ανεπίσημης Αναρχίας. Τελικά, ο Cospitoκαι ο Gai συνελήφθησαν στο Τορίνο τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς ενώ ετοιμάζονταν να φύγουν από τη χώρα.
Στη δίκη για τον πυροβολισμό του Adinolfi, o Cospito είπε ότι ήταν «χαρά και απόλαυση» και δικαιολόγησε την πράξη ως επίθεση στην «κοινωνία της τεχνολογίας». Ο Gai, που δεν έκανε τέτοιες δηλώσεις, αποφυλακίστηκε το 2020. Αλλά, ενώ βρισκόταν στη φυλακή, ο Cospito κατηγορήθηκε μαζί με την Anna Beniamino για τη βομβιστική επίθεση στην αστυνομική σχολή την οποία είχε αναλάβει το αλλόκοτο σύμπλεγμα «Ζωική Εξέγερση Πελώριου Μεγέθους/Ομοσπονδία Ανεπίσημης Αναρχίας»: αν και οι βόμβες είχαν τοποθετηθεί για να προκαλέσουν ανθρώπινα θύματα, δεν υπήρξε καν τραυματισμός. Ωστόσο, στην Ιταλία, εξαιτίας του παρελθόντος της αριστερής τρομοκρατίας, η νομοθεσία είναι αρκετά δύσκαμπτη: το άρθρο 285 το Ποινικού Κώδικα προβλέπει αυστηρές ποινές για «εγκλήματα εναντίον του Κράτους» και οι αναρχικοί κρατούνται κάτω από τις ίδιες ακριβώς συνθήκες με τους μαφιόζους. Έτσι, ο Cospito βρέθηκε σε φυλακή υψίστης ασφαλείας στη Σαρδηνία, σε γειτονικό κελί με τους αρχιμαφιόζους Pietro Rampulla, Francesco Presta και Francesco Di Maio, πράγμα που προκάλεσε την οργή των αναρχικών οργανώσεων και ορισμένων διανοουμένων (όπως η Ilaria Cucchi και η Rita Bernardini) οι οποίοι έκαναν έκκληση να αλλάξει το καθεστώς κράτησής του. Στο ίδιο καθεστώς κρατείται και η Beniamino σε φυλακή της Ρώμης: έκανε επίσης απεργία πείνας την οποία διέκοψε στις 14 Δεκεμβρίου. Διαδηλώσεις με το σύνθημα «Ένας κόσμος χωρίς φυλακές» πραγματοποιήθηκαν στην Μπολόνια, στο Μιλάνο, στη Ρώμη, στη Νάπολη (όπου εξερράγη και αυτοσχέδια βόμβα), στο Σαντιάγο της Χιλής και στην Μπογκοτά, έξω από τις ιταλικές πρεσβείες. Από την πλευρά του, ο Cospito ενθάρρυνε τις διαμαρτυρίες για το σωφρονιστικό σύστημα στην Ιταλία και για την εξίσωσή του με τους μαφιόζους: συνθήματα υπέρ του και βανδαλισμοί σημειώθηκαν παντού στην Ιταλία. Αλλά, το αίτημά του απορρίφθηκε στις 19 Δεκεμβρίου μολονότι από τις 20 Οκτωβρίου 2022 ξεκίνησε την απεργία πείνας με αποτέλεσμα στο τέλος του χρόνου να έχει φτάσει τα 35 κιλά και να κινδυνεύει να πεθάνει. Ο Cospito έχει δηλώσει ότι θα αντισταθεί σε περίπτωση «αναγκαστικής σίτισης».
Στις 30 Ιανουαρίου μεταφέρθηκε σε φυλακή στην περιοχή του Μιλάνου. Το αίτημα για αλλαγή καθεστώτος κράτησης θα επανεξεταστεί στις 24 Φεβρουαρίου —αν παραμείνει ζωντανός μέχρι τότε. Στο μεταξύ, οι διαμαρτυρίες των αναρχικών έχουν κλιμακωθεί: κατά την κατάληψη της Φιλοσοφικής Σχολής του πανεπιστημίου La Sapienza στη Ρώμη, ανήρτησαν αφίσες με τους «δολοφόνους» του Cospito, μεταξύ των οποίων είναι ο πρόεδρος της δημοκρατίας Sergio Mattarella, ο υπουργός δικαιοσύνης Carlo Nordio, οι εισαγγελείς Giovanni Melillo και Anna Maria Loreto, καθώς και η πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι. Η κυβέρνηση Μελόνι επιμένει ότι «δεν πρόκειτsαι για θύμα» και επαναλαμβάνει ότι οι αρχές δεν θα διαπραγματευτούν με τρομοκράτες. Στη δημόσια παρέμβασή της το περασμένο Σάββατο, η Μελόνι παραδέχτηκε ότι τις κατηγορίες κατά του Δημοκρατικού Κόμματος ότι «τα έχει κάνει πλακάκια με τρομοκράτες και μαφιόζους» είναι «υπερβολικές», αλλά υπνθύμιζε ότι η αριστερά έχει κατηγορήσει την ίδια και το κόμμα της με εξίσου άδικο τρόπο ως «ηθικού αυτουργού θανάτων στη θάλασσα» και ως «αρχηγού ανατρεπτικού κόμματος», ενώ θεσμικοί εκφραστές του Δημοκρατικού κόμματος έχουν κατά καιρούς ζητήσει να «φτύσω αίμα».
O 57χρονος σήμερα Cospito θεωρείται ένας από τους επιγόνους του Alfredo Maria Bonanno, συγγραφέα του βιβλίου «Η ένοπλη χαρά» (1977) ο οποίος συνελήφθη στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 2009 μαζί με τον Χρήστο Στρατηγόπουλο, μετά από ληστεία σε τράπεζα στα Τρίκαλα. Ο Bonanno —85 ετών πλέον— έχει αποφυλακιστεί και ζει στην Τεργέστη.
13°
