Οι πολιτικές δολοφονίες από την εποχή του Φίλιππου του Β' και τα κίνητρα των δραστών που μένουν πολλές φορές ανεξιχνίαστα
O Σίνζο Αμπε, πρώην πρωθυπουργός της Ιαπωνίας, είναι ο τελευταίος σε μια μακρά λίστα ηγετών που έχασαν το χέρι κάποιου δολοφόνου. Η λίστα δεν είναι όμως μόνο μεγάλη. Χάνεται και στα βάθη της Ιστορίας αν λάβει υπόψη του κανείς θύματα δολοφονίας έπεσαν τόσο ο Φίλιππος Β' της Μακεδονίας όσο και ο Ιούλιος Καίσαρας. Τα κίνητρα δεν είναι παντού και πάντα τα ίδια, πολλές φορές μένουν περιβάλλονται από μυστήριο μένοντας ανεξιχνίαστα: Τι ακριβώς όπλισε το χέρι του δολοφόνου του Αμερικανού προέδρου Τζον Φ. Κένεντι ή του Σουηδού πρωθυπουργού Ολαφ Πάλμε; Είναι όλες τους υποθέσεις για τις οποίες γράφτηκαν βιβλία, γυρίστηκαν ταινίες και εξακολουθούν να μας απασχολούν.
Τζον Φ. Κένεντι
Αναμφίβολα μια από τις πιο σοκαριστικές δολοφονίες στην αμερικανική ιστορία ήταν αυτή του Τζον Φ. Κένεντι. Το περιβόητο περιστατικό συνέβη όταν ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ επέβαινε σε μια προεδρική αυτοκινητοπομπή. Πυροβολήθηκε θανάσιμα από τον Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ, ο οποίος αργότερα ισχυρίστηκε πως τον παγίδευσαν. Ωστόσο, αυτό δεν αποδείχθηκε ποτέ καθώς ο Όσβαλντ δολοφονήθηκε από τον Τζακ Ρούμπι προτού προλάβει να δικαστεί, στις 24 Νοεμβρίου 1963.
Ούλοφ Πάλμε
Μια δολοφονία που έγινε ένα κρύο βράδυ, στις 28 Φεβρουαρίου 1986 στην Στοκχόλμη. Το ζεύγος Πάλμε έβγαινε από τον κινηματογράφο, όπου έχει δει μια σουηδική κωμωδία, και χωρίς σωματοφύλακες κινήθηκε με τα πόδια προς το σπίτι του. Στις 23:21, στη γωνία Sveavägen/Tunnelgatan, πέφτουν δύο πυροβολισμοί, ο ένας χτυπά πισώπλατα τον Όλοφ Πάλμε, και ο άλλος τη γυναίκα του Λίζμπετ.
Αργότερα στο νοσοκομείο ο Πάλμε υποκύπτει στα τραύματά του, η σύζυγός του γλυτώνει ελαφρά τραυματισμένη. Παρά το ότι δολοφονείται ο πολιτικός που κατέχει το υψηλότερο αξίωμα στη χώρα, οι έρευνες αρχικά καρκινοβατούν, κάτι που επικρίνεται μέχρι σήμερα.
Άλντο Μόρο
Στις 16 Μαρτίου 1978 απήχθη ο Αλντο Μόρο (πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας), ο οποίος ήταν καθ’ οδόν για τη Βουλή. Οι πέντε φύλακες που τον πλαισίωναν έχασαν τη ζωή τους από τα πυρά (τέσσερις επιτόπου, ένας εξέπνευσε στο νοσοκομείο). Η τρομοκρατική ενέργεια είχε σχεδιαστεί με εξαιρετική λεπτομέρεια. Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμη και οι τηλεφωνικές γραμμές της περιοχής είχαν όλες κοπεί. Ο Μόρο «δικάστηκε», οι απαγωγείς του έστειλαν μια φωτογραφία για να αποδείξουν πως βρισκόταν στη ζωή αλλά τελικά στις 9 Μαΐου βρέθηκε νεκρός στο πορτμπαγκάζ ενός κλεμμένου αυτοκινήτου τύπου Renault.
Ο Ανουάρ Σαντάτ υπήρξε ο τρίτος πρόεδρος της Αιγύπτου από το 1970 εώς και το 1981. Βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 1978 για τη συνθήκη ειρήνης που υπέγραψε με τον Ισραηλινό ομόλογο του.Η εξέλιξη αυτή δεν άρεσε σε μέρος του αραβικού πληθυσμού και στις 6 Οκτωβρίου 1981, κατά τη διάρκεια εορτασμών στο Κάιρο,ένας ισλαμικός στρατιωτικός πυρήνας με επικεφαλή τον υπολοχαγό Καλίντ Ισλαμπούλι άνοιξε πυρ εναντίον του Σαντάτ όσο αυτός βρισκόταν στην εξέδρα των επισήμων.
Γιτζάκ Ραμπίν
Ο Γιτζάκ Ραμπίν διετέλεσε πρωθυπουργός του Ισραήλ την περίοδο 1974-1977 και 1992-1995.Μαζί με τους Σιμόν Πέρες και Γιάσερ Αραφάτ μοιράστηκε το Νόμπελ Ειρήνης το 1994. Η υποστήριξη του στις συμφωνίες του Όσλο που αφορούσαν την επίλυση της διαμάχης Ισραήλ-Παλαιστίνης αποτέλεσε και την αιτία της δολοφονίας του. Στις 4 Νοεμβρίου 1995 ο ακροδεξιός εξτρεμιστής Γιγκάλ Αμίρ δολοφονεί τον Ραμπίν κατά την αποχώρηση του από συγκέντρωση υπέρ των συμφωνιών του Όσλο στο Τελ Αβίβ.
Πατρίς Λουμούμπα
Στις 30 Ιουνίου 1960 ανακηρύχθηκε η ανεξάρτητη Δημοκρατία του Κονγκό. Παρά τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν από διάφορες πλευρές για να εμποδιστεί η άνοδός του στην εξουσία, στις 23 Ιουνίου ο Λουμούμπα έγινε πρωθυπουργός και σχημάτισε κυβέρνηση. Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέλαβε ο Γιόζεφ Καζαβούμπου.Την 1η Δεκεμβρίου 1961 άνδρες του Γιόζεφ Μομπούτου συνέλαβαν τον Λουμούμπα και τον παρέδωσαν στο καθεστώς της Κατάνγκα. Εκεί ο Λουμούμπα υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια και, παρά τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν από διάφορες πλευρές για την απελευθέρωσή του, στις 17 Ιανουαρίου θανατώθηκε μαζί με δύο συντρόφους του.
Παρκ Τσουνγκ-χι
Ο Παρκ Τσουνγκ-χι , ο τρίτος Πρόεδρος της Νότιας Κορέας, δολοφονήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1979, κατά τη διάρκεια δείπνου στο κτίριο της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών της Κορέας (KCIA) μέσα στο προεδρικό συγκρότημα του Blue House στην περιοχή Jongno της Σεούλ. Ο διευθυντής της KCIA και επικεφαλής ασφαλείας του προέδρου, ήταν υπεύθυνος για τη δολοφονία. Ο Παρκ πυροβολήθηκε στο στήθος και το κεφάλι και πέθανε σχεδόν αμέσως.
Η Μπούτο, που εξελέγη δύο φορές πρωθυπουργός του Πακιστάν και ήταν η πρώτη γυναίκα που κυβέρνησε μουσουλμανική χώρα στη σύγχρονη εποχή, σκοτώθηκε σε επίθεση αυτοκτονίας στο Ραβαλπίντι το 2007. Σύμφωνα με την εκδοχή που προβάλλεται ως η πιο αποδεκτή, ο δράστης την πυροβόλησε στον λαιμό και κατόπιν πυροδότησε τα εκρηκτικά με τα οποία ήταν ζωσμένος, σκοτώνοντας άλλους 24 ανθρώπους. Ο τότε πρόεδρος, στρατηγός Περβέζ Μουσάραφ, κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε σε συνωμοσία για να σκοτώσει την πολιτική αντίπαλό του πριν από τις εκλογές.
Μαχάτμα Γκάντι
Ο «Πατέρας του Έθνους» υπήρξε ένας άνθρωπος με μεγάλη επιρροή στην Ινδία. Ήταν ένας πολύ ισχυρός ηγέτης κατά τη διάρκεια του κινήματος για την ανεξαρτησία της Ινδίας, ενώ ήταν κατά κύριο λόγο δημοφιλής για την ιδεολογία του να επιτύχει την ανεξαρτησία χωρίς τη χρήση βίας. Τον Αύγουστο του 1947, η Ινδία χωρίστηκε σε δύο ξεχωριστά έθνη, την Ινδία και το Πακιστάν.Αν και αρχικά ο Γκάντι το υποστήριξε, οι επακόλουθες βίαιες συμπεριφορές άλλαξαν τις απόψεις του. Στη συνέχεια, ξεκίνησε νηστεία για να επιδείξει τη δυσαρέσκειά του για την ανεξέλεγκτη βία. Ωστόσο, αυτή η ενέργεια παρεξηγήθηκε από Ινδουιστές εξτρεμιστές. Έτσι, ένα από τα μέλη τους, ο Ναθουράμ Βιναγιάκ Γκόντσε, δολοφόνησε τον Γκάντι στις 30 Ιανουαρίου 1948.
Ιντίρα Γκάντι
Η Ίντιρα Γκάντι γεννήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 1917 και καταγόταν από μεγάλο πολιτικό τζάκι, όμως δεν ήταν η κόρη του Μαχάτμα Γκάντι. Η τελευταία περίοδος της πρωθυπουργίας της σημαδεύτηκε από τη διαμάχη ινδουιστών και σιχ. Τον Ιούνιο του 1984 διέταξε τη στρατιωτική ανακατάληψη του ιερού χώρου που κατείχαν οι σιχ, φοβούμενη ότι το μουσουλμανικό Πακιστάν θα τους βοηθήσει. Η επιχείρηση αυτή που είχε το όνομα «Γαλάζιο Αστέρι» και κατέληξε αιματηρή για μεγάλο αριθμό πιστών εξόργισε τους δύο σωματοφύλακες της Ίντιρα Γκάντι, που τη δολοφόνησαν στις 31 Οκτωβρίου 1984.
Αβραάμ Λίνκολν
Ο 16ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αβραάμ Λίνκολν επέφερε πολλές πολιτικές αλλαγές. Το πιο σημαντικό ήταν η κατάργηση της δουλείας. Την εποχή της προεδρίας του Λίνκολν, η Αμερική βρισκόταν στη μέση ενός μεγάλου εμφυλίου πολέμου. Ο εμφύλιος πόλεμος διεξήχθη ουσιαστικά μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και των Συνομοσπονδιακών Πολιτειών της Αμερικής. Τελικά, νίκησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, δεν ήταν όλοι ευχαριστημένοι με αυτό το αποτέλεσμα. Ένας από τους υποστηρικτές της Συνομοσπονδίας, ο Τζον Γουίλκς Μπουθ, αποφάσισε να εκδικηθεί τον Λίνκολν. Τον δολοφόνησε, το βράδυ της 14ης Απριλίου 1865. Λόγω των πολιτικών της επιπτώσεων, η δολοφονία του Λίνκολν θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές δολοφονίες στην αμερικανική ιστορία.
Ιούλιος Καίσαρας
Η δολοφονία του Ιούλιου Καίσαρα αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο της ιστορίας των πολιτικών δολοφονιών και επειδή ο δολοφόνος του δεν του ήταν καθόλου άγνωστος. Ο στενός φίλος του Καίσαρα, Μάρκος Βρούτος, ήταν δυσαρεστημένος από τις αυξανόμενες φιλοδοξίες του Καίσαρα. Επηρεασμένος σε μεγάλο βαθμό από άλλους γερουσιαστές, εξίσου δυσαρεστημένους με τον Καίσαρα, επινόησε ένα σχέδιο μαζί τους για τη δολοφονία του, το οποίο εκτέλεσαν, μαχαιρώνοντας τον στο Θέατρο του Πομπήιου.
