Ένα ιδιαίτερα αιχμηρό άρθρο δημοσίευσε σήμερα για τον Τούρκο Πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο Guardian.
Θέμα σχολιασμού από τον Guardian έγινε η τουρκική επιθετικότητα προς πάσα κατεύθυνση, με τη βρετανική εφημερίδα να χαρακτηρίζει «νταή» και «απειλή» τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Η εφημερίδα συγκρίνει τη σκληρή κριτική που ασκεί η Ευρώπη στον πρόεδρο της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο με την απροθυμία της να καταγγείλει ανοιχτά τις πρόσφατες «επιθετικές μηχανορραφίες» στην ανατολική Μεσόγειο μιας άλλης «αιρετής δικτατορίας» –όπως την αποκαλεί – αυτής του Ερντογάν. «Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, βασικός εμπορικός εταίρος της ΕΕ, φύλακας των συνόρων και σημαντικός παράγοντας στη Συρία και την Εγγύς Ανατολή. Σε αντίθεση με τη Λευκορωσία, έχει πραγματική στρατηγική σημασία. Ίσως αυτό να εξηγεί την παράξενη σιγή πολλών κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένης και αυτής του Ηνωμένου Βασιλείου. Αλλά δεν την δικαιολογεί», συνεχίζει το άρθρο, εξαιρώντας από αυτόν τον ευρωπαϊκό «κανόνα» τον πρόεδρο της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν.
Οι εντάσεις μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας δεν είναι κάτι το καινούριο, σημειώνει η εφημερίδα, όμως αυτή η αιφνίδια, προκλητική επίτασή τους ανάγκασε τον Τούρκο δημοσιογράφο και σχολιαστή Γιαβούζ Μπαϊντάρ να αναρωτηθεί τι προσπαθεί να πετύχει ο Τούρκος πρόεδρος. Η απάντησή του: ο ανασφαλής Ερντογάν, περικυκλωμένος από την οικονομική, νομισματική και πανδημική κρίση, θέλει να ενισχύσει τη φήμη του ισχυρού ηγέτη εδραιώνοντας τη θέση της Τουρκίας στον κόσμο. «Χρειάζεται να αναπαράγει την αλαζονική εικόνα του κάθε μέρα», έγραψε.
Ο Ερντογάν ελπίζει επίσης ότι θα διασφαλίσει τη θέση της Τουρκίας στο Αιγαίο, την ανατολική Μεσόγειο, τη Συρία και τη Λιβύη πριν αλλάξει η κυβέρνηση στις ΗΠΑ. Αφού κάνει μια σύντομη αναδρομή στις σχέσεις της Τουρκίας με τις γειτονικές χώρες και την ανάμιξή της σε περιφερειακές συγκρούσεις (Συρία, Ιράκ, Λιβύη, Ισραήλ), αλλά και την απειλή της να ανοίξει τα σύνορα για τους πρόσφυγες, η εφημερίδα καταλήγει: «Οι Ευρωπαίοι ηγέτες που στρουθοκαμηλίζουν πρέπει να καταλάβουν ότι δεν γίνεται να αγνοούν, να αποφεύγουν ή να υποβαθμίζουν επ’ αόριστον το πρόβλημα Ερντογάν, με την ελπίδα ότι στο τέλος θα φύγει. Η μετατροπή της Τουρκίας σε κακοποιό στοιχείο είναι μια πολύ πραγματική, άμεση και επικίνδυνη προοπτική. Κανείς δεν φαίνεται να έχει ένα σχέδιο συγκράτησης του Ερντογάν. Και ένα τέτοιο σχέδιο καθίσταται απαραίτητο ολοένα και περισσότερο».
