Ο άγνωστος Φρανκ Σινάτρα

Γνωρίζουμε  όλοι για τον FrankSinatra. Ο Sinatra το είδωλο των εφήβων. Ο ηγέτης του φημισμένου RatPack. Όμως, σε μια διάλεξη σχετικά με αυτόν τον διάσημο τραγουδιστή, η Barbara Blum αποκάλυψε τις ισχυρές, συναισθηματικές ισραηλινές και εβραϊκές σχέσεις του Frank Sinatra.Το μεγαλύτερο μέρος του ακροατηρίου ήταν εξοικειωμένο με την εποχή Sinatra, αλλά πολλά ακούστηκαν για πρώτη φορά σχετικά με την αδιάκοπη και δια βίου υποστήριξη του Sinatra για το εβραϊκό κράτος. Όλα ξεκίνησαν το 1948 όταν ο Sinatra τραγουδούσε στο νυχτερινό club Copacabana στη Νέα Υόρκη. Ένας ξένος τον πλησίασε φεύγοντας και τον ρώτησε αν μπορούσε να παραδώσει ένα σημαντικό πακέτο σε έναν οδηγό Ιρλανδό οδηγό ταξί στην προβλήτα. Ο Sinatra υπάκουσε χωρίς να φέρει κάποια αντίδραση.

Ο ξένος ήταν ο Teddy Kollek και το πακέτο περιείχε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό προοριζόμενο για την αγορά όπλων για το νεοσύστατο εβραϊκό κράτος. Από εκείνη τη στιγμή και σε όλη την επιφανή καριέρα του, ο Sinatra έδωσε ασταμάτητα το ταλέντο του, το χρόνο και τα χρήματά του για να βοηθήσει το Ισραήλ, με γενναιόδωρες δωρεές. Η κ. Blum δεν μπόρεσε να ασχοληθεί με τις πολλές υποθέσεις που τον αφορούσαν ή είχαν υποτιθέμενους δεσμούς με τη μαφία, αλλά με την πολυδιάστατη φήμη του ως τραγουδιστή. Από το ξεκίνημα της ζωής του, ήταν ένα φτωχό παιδί από μια ιταλική γειτονιά στο Hoboken, στο Νιου Τζέρσεϊ ώσπου κέρδισε  έναν ερασιτεχνικό διαγωνισμό τραγουδιού και έγινε  τραγουδιστής με τις φημισμένες ορχήστρες Harry James και Tommy Dorsey, αυτό είναι το φημισμένο  «αμερικανικό όνειρο». Είναι αυτό που λένε στη Αμερική, «Local boy makes good».

Τα πρώτα του χρόνια είχε ως είδωλο τους bobby-soxers. Το ανερχόμενο άστρο του ως τραγουδιστή  ήρθε σε απροσδόκητη παύση όταν ερωτήθηκε για τους δεσμούς της μαφίας με την περίφημη Επιτροπή της Αμερικανικής Δραστηριότητας της Οικουμενικής Δραστηριότητας που διεξήγαγε ο McCarthy. Αυτό συνέβαλε στην πτώση του και οδήγησε σε πολύ δύσκολα χρόνια. Ο Sinatra έφτασε στην κορυφή και πάλι με  το βραβείο Ακαδημίας στην ταινία From Here to Eternity. Ωστόσο, σε όλη την καριέρα του, ο Sinatra συνέχισε τη συνεργασία του με το Ισραήλ ως ακτιβιστής. Το 1945 πρωταγωνίστησε σε μια ταινία μικρού μήκους με τίτλο: «The House I Live In», στην οποία έγινε λόγος για την αποδοχή μεταξύ  ανθρώπων  διαφορετικών φυλών, χρωμάτων και θρησκειών. Η ταινία κέρδισε ένα Τιμητικό Βραβείο Όσκαρ, το οποίο επελέγη για διατηρηθεί στο Εθνικό Κινηματογραφικό Μητρώο των Ηνωμένων Πολιτειών στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. Η Barbara έπαιξε το θεματικό τραγούδι της ταινίας, που τραγούδησε ο Sinatra, το οποίο έγινε ένας εμψυχωτικός πατριωτικός ύμνος κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Κατά  την 14η επέτειο της Ημέρα Ανεξαρτησίας του Ισραήλ το 1962, ο Sinatra εμφανίστηκε στη σκηνή της Ιερουσαλήμ και έδωσε μια αξέχαστη ομιλία που ώθησε τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να στηρίξουν το Ισραήλ. Είχε δημιουργήσει 100 μενταγιόν με το Αστέρι του Δαβίδ από τη μία πλευρά και τον Άγιο Χριστόφορο, τον πολιούχο των ταξιδιωτών, στο πίσω μέρος. Έδωσε τα 99 στους πιο κοντινούς φίλους και τους συναδέλφους του και κράτησε ένα για τον εαυτό του. Ως αποτέλεσμα της υποστήριξής του προς το κράτος του Ισραήλ, πολλές αραβικές χώρες απαγόρευσαν τα τραγούδια του  και τις ταινίες του. Μεταξύ των πολλών δωρεών του προς το Ισραήλ ήταν ένα εκατομμύριο δολάρια για την κατασκευή του Διεθνούς Φοιτητικού Κέντρου Frank Sinatra στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ. Είχε σημαντική συμβολή και βοήθησε να συγκεντρωθούν κεφάλαια για την ταινία Γενοκτονία για το Ολοκαύτωμα, ένα έργο του Κέντρου Simon Wiesenthal, το οποίο αφηγήθηκε από την Elizabeth Taylor και τον Orson Welles και κέρδισε Oscar ως το καλύτερο ντοκιμαντέρ του έτους.

Ο Sinatra έγινε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και ενθουσιώδης υποστηρικτής του Κέντρου Wiesenthal. Το 1978 του δόθηκε το περίφημο Εθνικό Βραβείο Scopus σε αναγνώριση των συνεισφορών του στο Ισραήλ και τον εβραϊκό λαό και ήρθε στο Ισραήλ για τα εγκαίνια του Διεθνούς Φοιτητικού Κέντρου Frank Sinatra. Το Κέντρο δέχτηκε τρομοκρατική επίθεση  το 2002  και οκτώ μαθητές σκοτώθηκαν και πολλοί φοιτητές τραυματίστηκαν από την Παλαιστινιακή σωματοφυλακή του Αραφάτ.

Το στυλ του Sinatra ήταν αναγνωρισμένο από πολλούς επαγγελματίες της μουσικής. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο ήταν το γεγονός ότι είχε τόσο καθαρή φωνή  ώστε κάποιος μπορούσε να ακούσει κάθε λέξη  καθώς τραγουδούσε. Η προέλευση της αγάπης του Sinatra για τον εβραϊκό λαό φαινόταν συχνά, αλλά ο λόγος ήταν ότι, ως παιδί εργαζόμενης μητέρας, τον φρόντιζε μια εβραία γειτόνισσα  που του έδειξε μεγάλη αγάπη και του έδωσε μικρή μεζουζά (Η Μεζουζά είναι ο μικρός εκείνος παπυρικός κύλινδρος με ειδικούς χειρόγραφους χαρακτήρες, που στερεώνουμε στο δεξί μπροστινό παραστάτη κάθε δωματίου του σπιτιού. Συμβολίζει την ιερότητα του εβραϊκού σπιτιού και δείχνει πως ο Θεός το προστατεύει, καθώς και τους ενοίκους του και όσους βρίσκονται σ’ αυτό. Υπενθυμίζει επίσης σε κάθε εισερχόμενο ότι «αυτή η κατοικία είναι ένας Ναός του Θεού»), που φορούσε περήφανα γύρω από το λαιμό του για πολλά χρόνια. Έκανε μια σημαντική δωρεά ύψους 250.000 δολαρίων στα ομόλογα του Ισραήλ για να τιμήσει την Εβραία που τον πρόσεχε. Μέχρι το τέλος της ζωής του ο Frank Sinatra βοηθούσε το Ισραήλ, το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο και το Κέντρο Simon Wiesenthal.