Ο αυτόκλητος πρόεδρος Χουάν Γκουαϊδό αντιμέτωπος με την κόπωση του κινήματος κατά του Μαδούρο και τις εσωτερικές διαφορές στην αντιπολίτευση.
Το σχέδιο της αντιπολίτευσης στην Κολομβία για την ανατροπή του προέδρου Νικολάς Μαδούρο έχει περάσει σε μια φάση αποτελμάτωσης. Ο αυτόκλητος πρόεδρος της χώρας Χουάν Γκουαϊδό --τον οποίον έχουν αναγνωρίσει περί τις 50 χώρες-- δεν κατόρθωσε να διατηρήσει τη δυναμική της πίεσης, μετά την αποτυχημένη προσπάθεια να πείσει τον στρατό να αυτομολήσει προς το μέρος του μέσω της απελευθέρωσης του αμφιλεγόμενου ηγέτη της αντιπολίτευσης Λεοπόλδο Λόπες. Η επονομαζόμενη «Επιχείρηση Ελευθερία» (Operación Libertad) παραμένει ακόμη ένα σύνθημα, την ώρα που ο «τσαβισμός», έχοντας αισθανθεί τον κίνδυνο, αποστέλλει μηνύματα συμφιλίωσης.
Ο Γκουαϊδό έχει πλέον να αντιμετωπίσει τρεις κινδύνους. Ο πρώτος προέρχεται από την ίδια την κυβέρνηση Μαδούρο, που παρά την σοβαρή τελευταία κρίση, εξακολουθεί --όπως ο ίδιος ο αυτόκλητος ηγέτης παραδέχθηκε σε συνέντευξή του το Σαββατοκύριακο στην The Washington Post-- να διατηρεί τον έλεγχο του στρατού και δεν φαίνεται διατεθειμένη να παραχωρήσει ούτε ένα μικρό κλάσμα από την εξουσία. Η δεύτερη απειλή που αντιμετωπίζει είναι η γενικότερη δυσαρέσκεια τους κόλπους της αντιπολίτευσης, που δείχνει σημεία κόπωσης, αλλά και η αντίδραση για τις μεθόδους αποφυλάκισης του Λόπες --που τώρα βρίσκεται στην κατοικία του Ισπανού πρέσβη. Ο Γκουαϊδό είχε κατορθώσει μετά πολύ καιρό να ενώσει στο πρόσωπό του και για έναν κοινό σκοπό τις αντικρουόμενες αντιπολιτευτικές δυνάμεις, όμως η συνοχή τούτη απειλείται από τις φιλοδοξίες και τις τακτικές των επικεφαλής των παρατάξεών της.
Ο τρίτος και μεγαλύτερος κίνδυνος για τον Γκουαϊδό ακούει στο όνομα κόπωση και απεκτόνωση της ζέσης των οπαδών του, έπειτα από τρεις μήνες κινητοποιήσεων. Η αποκαρδίωση εκατομμυρίων κατοίκων της Βενεζουέλας, που υφίστανται οικονομικούς αποκλεισμούς, ελλείψεις ρεύματος και νερού και διαρκείς συγκρούσεις στους δρόμους, τείνει να μετατραπεί στον μεγαλύτερο εχθρό του σχεδίου του για την κατάληψη της εξουσίας.
Τα γεγονότα του Σαββάτου αποδεικνύουν για άλλη μία φορά την αποδυνάμωση μίας στρατηγικής, που φαίνεται να χάνει την ορμή της παρά τις εξάρσεις των τελευταίων ημερών. Το κάλεσμα του Γκουαΐδό στους οπαδούς του να συγκεντρωθούν έξω από τις στρατιωτικές βάσεις για να πείσουν τους ένστολους να αλλάξουν στρατόπεδο, πραγματώθηκε μόνον σε συμβολικό επίπεδο. Μόλις μερικές εκατοντάδες οπαδοί του βρέθηκαν έξω από τη βάση της Λα Καρλότα και τη Γενική Διοίκηση της Μπολιβαριανής Εθνοφρουράς και παρέδωσαν γραπτό μήνυμα στις ένοπλες δυνάμεις. Στόχος του Γκουαΐδό παραμένει η δυσαρέσκεια των στρατιωτικών για τους πενιχρούς τους μισθούς --που σύμφωνα με τον ίδιο δεν ξεπερνούν τα οκτώ δολάρια.
Απεναντίας, το μήνυμα του Μαδούρο στις ένοπλες δυνάμεις για πίστη στην πατρίδα και απέναντι στον κίνδυνο μίας στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα --την οποία έθιξε και ως λύση στην ίδια του συνέντευξη στην Washington Post ο ίδιος ο Γκουαϊδό--φαίνεται πως έκανε μεγαλύτερη εντύπωση στα στρατόπεδα, παρά τις συνθήκες που επικρατούν εκεί.
Εξάλλου, ο θάνατος τεσσάρων στρατιωτικών και άλλων μελών των σωμάτων ασφαλείας το περασμένο Σάββατο σε ενέδρα ένοπλης ομάδας, στα βόρεια της χώρας, έχει προκαλέσει έξαψη στα πνεύματα στους κόλπους των στρατιωτικών, την ώρα που ο Γκουαϊδό επιβεβαιώνει πως «η Εθνοσυνέλευση (της οποίας είναι πρόεδρος) δύναται να εγκρίνει μία στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ».
Ο Γκουαϊδό τονίζει στην ίδια συνέντευξη πως αποκλείει κάθε πιθανότητα διαπραγμάτευσης με τον Μαδούρο, αποκλείοντας τον κλάδο ελαίας που τείνει η κυβέρνηση. «Το να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι με τον Μαδούρο αποκλείεται. Αυτό έγινε το 2014, το 2016, το 2017. Το τέλος του σφετερισμού είναι η μόνη προϋπόθεση για οποιονδήποτε αναγκαίο διάλογο»
Ο Γκουαϊδό εμφανίζεται πλέον να κλίνει όλο και περισσότερο στην έξωθεν βοήθεια και για τον λόγο αυτό στη συνέντευξή του ευχαριστεί «τον Αμερικανό σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας Τζον Μπόλτον για την βοήθεια που παρέσχε στον δίκαιο σκοπό τους» και θα εξετάσει ως πιθανή λύση το ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης από την Ουάσιγκτον.
Η διεθνής κατάσταση, όπως διαμορφώνεται στο τέλος του τρέχοντος έτους, θυμίζει έντονα την τελευταία χρονιά πριν από την έκρηξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
9°
