Ό,τι δικαιολογία κι αν λες στους άλλους και στον εαυτό σου κάθε φορά που δεν προσπαθείς για κάτι ή τα παρατάς μετά από ένα στραβοπάτημα, θα μοιάζει πιθανότατα αστεία μόλις δεις την ταινία μικρού μήκους «Οι δίδυμοι Πίρσον» (The Pearson twins).
Ο Άνταμ και ο Νιλ γεννήθηκαν με μία σπάνια γενετική ασθένεια, τη νευροϊνωμάτωση, η οποία ουσιαστικά προκαλεί όγκους του νευρικού συστήματος. Αν και μονοζυγωτικά δίδυμα, η ασθένεια εκδηλώθηκε με διαφορετικό τρόπο στα δύο αδέρφια, δημιουργώντας ξεχωριστές δυσκολίες στη ζωή του καθενός.
Στον Άνταμ, η ασθένεια εκδηλώθηκε εξωτερικά, με παραμόρφωση του προσώπου, με αποτέλεσμα να είναι επί χρόνια θύμα bullying και να λαμβάνει τα περίεργα –και πολλές φορές τρομαγμένα ή αποτροπιασμένα– βλέμματα των περαστικών. Από την άλλη, ο Νιλ δεν έχει κανένα εξωτερικό χαρακτηριστικό που να προδίδει την κατάστασή του, αλλά υποφέρει από απώλεια βραχύχρονης μνήμης και κρίσεις επιληψίας.
Ωστόσο, το κοινό σημείο και των δυο τους είναι ότι δεν επέτρεψαν στην ασθένεια να ορίσει τη ζωή τους. Ο Άνταμ κάνει καριέρα ως ηθοποιός, έχοντας μάλιστα πρωταγωνιστήσει σε αρκετές ταινίες, ενώ έχει βρεθεί κινηματογραφικά και στο πλευρό της Σκάρλετ Τζοχάνσον, και ο Νιλ εργάζεται στη βιβλιοθήκη μίας ιατρικής σχολής και έχει καταφέρει να μάθει τεχνικές ώστε να κουμαντάρει σε ένα βαθμό τη μνήμη του.
Τα δύο αδέλφια αποδίδουν τις ευθύνες για την καλή τους πορεία στη μητέρα τους ενώ, αν αξίζει να θυμόμαστε κάτι από όλη την ταινία, τότε αυτό είναι η φράση του Νιλ: «Εάν γίνει, έγινε. Ας είναι έτσι, δεν θα με ρίξει. Πρέπει να ζήσεις τη ζωή που σου έχει δοθεί, αντί να σκέφτεσαι συνεχώς τη ζωή που θα ήθελες».
13°
