Από 250 έως 350 δισ. δολάρια έχει χάσει η Βενεζουέλα σε παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών το χρονικό διάστημα 2013-17, που μεταφράζεται σε μία απώλεια 12.200-13.400 δολαρίων κάθε χρόνο/κάτοικο. Την ίδια περίοδο η χώρα έχασε από 1,6% έως 1,1% του ΑΕΠ της. Όλα αυτά λόγω των κυρώσεων των ΗΠΑ και της απομόνωση της χώρας από τις διεθνείς αγορές.
Τα στοιχεία της ανεξάρτητης έκθεσης του Κέντρου Λατινοαμερικανικής Γεωπολιτικής Στρατηγικής (Celag) και της Μονάδας Οικονομικού Διαλόγου (UDE) είναι αποκαλυπτικά. Δείχνουν πως η κρίση στη Βενεζουέλα συνδέεται άμεσα με τον «οικονομικό στραγγαλισμό» της χώρας λόγω των διεθνών κυρώσεων.
Στην έκθεση επισημαίνεται ότι αν η κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο είχε πρόσβαση σε διεθνή χρηματοδότηση, όπως η δεξιά κυβέρνηση του Μαουρίσιο Μάκρι στην Αργεντινή, τότε η άνοδος του ετήσιου ΑΕΠ θα ήταν πολύ μεγαλύτερη -με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την καθημερινότητα των πολιτών. Βασικός παράγοντας για την οικονομική καθίζηση είναι η μεγάλη εξάρτηση της χώρας με τα έσοδα από το πετρέλαιο. Οι χαμηλές πτήσεις του «μαύρου» χρυσού είχαν ως αποτέλεσμα να προκληθούν τεράστια προβλήματα στους παραγωγικούς μηχανισμούς.
«Ο στραγγαλισμός της εξωτερικής χρηματοδότησης ισοδυναμούσε συμβολικά με έναν μαζικό βομβαρδισμό κατά της βιομηχανίας και της παραγωγής στη χώρα» υπογραμμίζουν οι συντάκτες της έκθεσης. Και προσθέτουν με νόημα: «Η κατευθυνόμενη διεθνής στρατηγική για την οικονομική της απομόνωση κόστισε στη Βενεζουέλα την απώλεια 22 δισ. δολαρίων ετησίως. Αφ’ ενός γιατί από το 2013 ο δημόσιος τομέας της χώρας στερήθηκε ετήσιων εσόδων ύψους 19 δισ. δολαρίων, και αφετέρου γιατί η αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους απαιτούσε 3,3 δισ. δολάρια, κυρίως από την -κάθε φορά- μεγαλύτερη αύξηση των επιτοκίων κινδύνου».
Στα τάρταρα η αξιολόγηση
Στο ίδιο κείμενο δίνεται έμφαση και στον ρόλο που διαδραμάτισαν οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης.
«Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης συνηθίζουν να προωθούν και να ενθαρρύνουν πολιτικές που ενισχύουν την ελεύθερη αγορά και να τιμωρούν τις αντίθετες απόψεις. Συναφώς, οι οίκοι Standards & Poors και Moody’s καθόρισαν το επιτόκιο κινδύνου για τη Βενεζουέλα σε τιμή άνω των 2.000 μονάδων, φθάνοντας έως και σε εξωφρενικά ύψη μεταξύ 5.000 και 6.000 μονάδων. Έτσι, το χρέος, αντί ως κανονικά εξυπηρετούμενο, χαρακτηριζόταν ως πλησίον της χρεοκοπίας και η οικονομία της χώρας βαθμολογείτο χειρότερα από εκείνη χωρών σε εμπόλεμη κατάσταση, όπως η Συρία» προστίθεται στο κείμενο.
Οι συντάκτες της έκθεσης συμπεραίνουν πως η «υποτιθέμενη ανθρωπιστική κρίση και η μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων της Βενεζουέλας έχουν ως αιτία το οικονομικό μποϊκοτάζ» και προειδοποιούν πως «οι εξωτερικές επιθέσεις στην οικονομική και παραγωγική δυνατότητα ενός κράτους μπορούν να ισοπεδώσουν την δυνατότητα αυτή εντός ολίγων ετών και, όπως αποδεικνύεται τα τελευταία χρόνια, είναι δυνατόν να χρησιμεύσουν ως προοίμιο μίας στρατιωτικής επέμβασης».
7°
