Η Εκκλησία εκφράζει την αντίθεσή της στην καύση των νεκρών, αλλά και στην ελεύθερη συμβίωση ατόμων και κυρίως ομοφυλοφίλων.Τα θέματα συζήτησε η Ιερά Σύνοδος στην πρωινή της συνεδρίαση, καθώς προωθούνται νομοσχέδια στη Βουλή για τα ζητήματα αυτά.
Αναφορικά με τη συμβίωση, η Σύνοδος ανακοίνωσε ότι αντιτίθεται στη νομική ρύθμιση, τονίζοντας ότι για την Εκκλησία δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή η συμβίωση εκτός γάμου.
Πολύ περισσότερο, τονίζεται, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή για ομοφυλόφιλα ζευγάρια.
Η Ιερά Σύνοδος πληροφορήθηκε από τα Μ.Μ.Ε. ότι ετοιμάζεται νομοσχέδιο για τη νομική ρύθμιση της συμβίωσης ετερόφυλων αλλά και ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Παρόλο που πιστεύουμε ότι θα κληθούμε από τη Βουλή να εκθέσουμε τις απόψεις μας κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου, επιθυμούμε να πληροφορήσουμε τους πιστούς για τη θέση της Εκκλησίας επί του θέματος αυτού:
Για την Εκκλησία δεν είναι δυνατό να γίνει αποδεκτή η συμβίωση δύο ανθρώπων εκτός του μυστηρίου του γάμου. Η ένωση ανδρός και γυναικός στοχεύει στην πνευματική τελείωση των συζύγων, γι’ αυτό και η σχέση τους ανάγεται, με το μυστήριο του γάμου, στη σχέση Χριστού και Εκκλησίας.
Η Χριστιανική διδασκαλία, πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ομοφυλοφιλία, ούτε και να δεχθεί τη συμβίωση ομοφυλόφιλων ατόμων. Η Αγία Γραφή ομιλεί για δύο φύλα, «άρσεν καί θήλυ», τα οποία δημιούργησε ο Θεός. Και η Εκκλησία συμβουλεύει όσους έχουν ροπή, ή εθισμό, προς την ομοφυλοφιλία, να αγωνιστούν να απαλλαγούν από αυτή, όπως αγωνίζονται και για άλλα πάθη.
Ακόμα κι αν γινόταν δεκτή η δικαιολογία για το νομοσχέδιο ότι αποσκοπεί στη ρύθμιση κοινωνικών προβλημάτων ανθρώπων που δεν ανήκουν στην Εκκλησία, το γεγονός ότι προνοείται ρύθμιση της συμβίωσης ατόμων του ιδίου φύλου συνιστά τελεία διαστροφή.
Έχουμε τη γνώμη ότι οι νόμοι πρέπει να έχουν ως στόχο όχι απλώς τη ρύθμιση κοινωνικών διαφορών, ούτε και την ικανοποίηση των επιθυμιών των ανθρώπων, αλλά, κυρίως, τη διαπαιδαγώγησή τους. Πολύ περισσότερο δεν μπορούν οι νόμοι να ανάγουν μιαν εκτροπή σε κανόνα δικαίου.
Νομοθετήματα ξένα προς τα ήθη του λαού μας θα πρέπει να μην επηρεάσουν τους πιστούς. Ακόμα και σε λαούς που δεν έχουν πρόβλημα εθνικής επιβίωσης τέτοια νομοθετήματα αμβλύνουν τα ηθικά αισθητήρια των ανθρώπων, και συμβάλλουν στη διάλυση της κοινωνίας. Πολύ πιο καταστρεπτική θα είναι για το λαό μας, που αγωνίζεται για την εθνική αλλά και τη φυσική του επιβίωση στην πατρώα γη, εισαγωγή τέτοιων καταστάσεων. Θα οδηγηθούμε σε διάλυση της οικογένειας, που αποτελεί το κύτταρο της κοινωνίας μας, και στη διαφθορά.
10°
