Είδαμε τον αγώνα του Τζόκοβιτς και σας μεταφέρουμε την εμπειρία μας στο Telekom Center Athens
Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που ένας αγώνας τένις είχε τόσο παλμό στην Αθήνα – άλλωστε διοργάνωση επιπέδου ATP είχε να πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα πάνω από 30 χρόνια. Στην είσοδο του Telekom Center, φίλαθλοι με πανό που έγραφαν «Goat», μουσική, παρέες που έφταναν από τον σταθμό του ηλεκτρικού συζητώντας για το σερβίς του Νόβακ Τζόκοβιτς και παιδιά που κρατούσαν μπάλες έτοιμες για υπογραφή. Κατεβαίνοντας προς το press room για να πάρω τη διαπίστευσή μου και έπειτα να καθίσω στα δημοσιογραφικά καθίσματα, αισθανόμουν εκείνη τη σπάνια ενέργεια που νιώθεις όταν ξέρεις ότι θα βιώσεις μια εμπειρία που θα θυμάσαι για πολύ καιρό, στο Vanda Pharmaceuticals Hellenic Championship ATP 250.
Λίγο πριν μπω στην αρένα, πέρασα από το fan village, ένα μικρό πανηγύρι στημένο γύρω από το γήπεδο, με booths εταιρειών, interactive παιχνίδια, μουσική, φώτα, μυρωδιές από καφέ και street food. Παιδιά δοκίμαζαν τις δυνάμεις τους σε ειδικά μηχανήματα που μετρούσαν την ταχύτητα του σερβίς, ενώ άλλοι τραβούσαν φωτογραφίες μπροστά στο φωτεινό λογότυπο του τουρνουά. Πόσο μεγάλη χαρά να βλέπεις τόσο κόσμο να συμμετέχει, να μπαίνει στο πνεύμα, χωρίς βιασύνη – όλοι είχαν χαλαρώσει και απολάμβαναν τη βραδιά σαν μια μεγάλη ανοιχτή γιορτή.
Αν έχεις συνηθίσει να βλέπεις αγώνες μπάσκετ στο ΟΑΚΑ, χρειάζεσαι μερικά δευτερόλεπτα για να πιστέψεις ότι βρίσκεσαι στο ίδιο μέρος, κι εκεί που κάποτε ακουγόταν το τρίξιμο του παρκέ, αντιλαλούσε ο ήχος από τις ρακέτες. Η αρένα είχε μεταμορφωθεί ολοκληρωτικά: στο κέντρο ένα υπερσύγχρονο court με βαθύ μπλε, οι προβολείς εστιασμένοι στο τερέν με κάθε λεπτομέρεια, από τα καθίσματα μέχρι τον φωτισμό, τη σκηνοθεσία της εισόδου, ακόμα και το timing της μουσικής ανάμεσα στα games ήταν ακριβές. Η μεταμόρφωση της αρένας δεν ήταν απλώς μια τεχνική επιτυχία, ήταν συμβολική, σαν να έβλεπες την Αθήνα να ξανασυστήνεται στον κόσμο του τένις, με σεβασμό, επαγγελματισμό και ευρωπαϊκές προδιαγραφές.
Λίγο πριν την εμφάνιση του Νόλε, η ατμόσφαιρα είχε αυτή τη γλυκά ηλεκτρισμένη ενέργεια και το κοινό βούιζε από ανυπομονησία. Κατέβηκα μέχρι τη φισούνα και στριμώχτηκα ανάμεσα στους φωτορεπόρτερ για να δω από όσο πιο κοντά γινόταν τον κορυφαίο τενίστα με τους 24 τίτλους Grand Slam, να μπαίνει στο γήπεδο. Για μερικά δευτερόλεπτα ο χρόνος έμοιαζε να σταματά. Η συλλογική παύση που υπάρχει στις μεγάλες διοργανώσεις ήταν ανατριχιαστική, με τα βλέμματα όλων στραμμένα προς το άνοιγμα και τις κάμερες έτοιμες να απαθανατίσουν την είσοδο του σταρ του αθλήματος. Όταν βγήκε στο γήπεδο, η φωνή του εκφωνητή χάθηκε μέσα στα χειροκροτήματα.
Ο Τζόκοβιτς ήρεμος, συγκεντρωμένος, κάθε του κίνηση θύμιζε γιατί θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σταρ του αθλήματος, παρόλο που μετρούσε δύο ήττες στο παρελθόν σε ισάριθμες αναμετρήσεις με τον Χιλιανό τενίστα. Ο Ταμπίλο μπήκε δυνατά, επιθετικός, αποφασισμένος να τον δυσκολέψει. Το κοινό ήταν από μόνο του ένα θέαμα, με Έλληνες και Σέρβους φαν, τουρίστες, οικογένειες κι ανθρώπους με έντονη περιέργεια να ζήσουν την εμεπιρία ενός τέτοιου αγώνα. Σε κάθε επιτυχημένο χτύπημα του Τζόκοβιτς, η αρένα δονούνταν. Ο κόσμος δεν αρκέστηκε σε ευγενικά χειροκροτήματα – φώναζε, χαμογελούσε, πανηγύριζε. Το πρώτο σετ κράτησε τους θεατές όρθιους, κάθε πόντος προκαλούσε επιφωνήματα, κάθε ράλι έβγαζε έναν κοινό παλμό. Κάθε φορά που η μπάλα περνούσε τη γραμμή, ένα ομαδικό «ωωω!» γέμιζε την αρένα. Ταυτόχρονα, στο press zone, δημοσιογράφοι σημείωναν, φωτογράφοι έσκυβαν για να πιάσουν το τέλειο καρέ, στο πάνω διάζωμα οι οθόνες έδειχναν κοντινά πλάνα από τους παίχτες και τα χρώματα άλλαζαν ανάλογα με τη στιγμή.
Στο tie break ο Σέρβος τενίστας ανέβασε ταχύτητα, σαν να γύρισε έναν διακόπτη μέσα του. Τα χτυπήματά του έγιναν χειρουργικά, οι κινήσεις του πιο σταθερές. Το πρώτο σετ πήγε σ’ εκείνον. Από εκεί και πέρα, ο αγώνας πήρε τη μορφή επίδειξης. Ο Τζόκοβιτς στο δεύτερο σετ απέδειξε γιατί παραμένει στην κορυφή τόσα χρόνια: αυτοπεποίθηση χωρίς αλαζονεία, ακρίβεια χωρίς υπερβολή. Το σκορ 6-1 ήρθε σχεδόν φυσικά, μέσα σε 1 ώρα και 40 λεπτά στο κατάμεστο ΟΑΚΑ. Όταν τελείωσε ο αγώνας, δεν υπήρχε ούτε ένας άνθρωπος που να μη χειροκροτούσε όρθιος.
«Καλησπέρα, Ελλάδα, σε αγαπώ, τι κάνεις, καλά, γεια σου φίλε», είπε στη συνέντευξη που ακολούθησε, αφήνοντας υποσχέσεις ότι σύντομα θα μιλά άπταιστα τη γλώσσα και λίγο αργότερα, ξέσπασε σε δάκρυα με αφορμή τη σύντομη τελετή μνήμης του τενιστικού του «πατέρα», Νίκι Πίλιτς. Δεν χρειάζονταν τίποτα περισσότερο: το χειροκρότημα τα είπε όλα.
Αυτό που έμεινε μετά το τέλος του ματς, περισσότερο ακόμα από τη νίκη του Τζόκοβιτς, είναι το αίσθημα ότι η Ελλάδα μπήκε ξανά στον χάρτη των μεγάλων τενιστικών γεγονότων. Για τους μικρούς αθλητές που ήταν εκεί, ο αγώνας ήταν ένα μάθημα, για τους φιλάθλους ήταν γιορτή, και για την πόλη ήταν η απόδειξη ότι η Αθήνα μπορεί να στηρίξει διεθνή γεγονότα φέρνοντας τους μεγαλύτερους διεθνείς παίχτες. Σαν να έγινε η αρχή ενός νέου κεφαλαίου για το ελληνικό τένις, κι εμείς ήμασταν εκεί, στην πρώτη σελίδα.
Ο Σέρβος θρύλος θα αγωνιστεί ξανά μπροστά στο ελληνικό κοινό την Πέμπτη (6/11), όπου είναι προγραμματισμένοι οι προημιτελικοί του τουρνουά. Επόμενος αντίπαλός του θα είναι ο Νούνο Μπόρχες.
Ο διάσημος Ελληνο-αμερικανός καλλιτέχνης μιλά για τη σειρά «Portraits», την τεχνική superdots, αλλά και την ιδιαίτερη σχέση του με τη μαγειρική
Η τρυφερή ματιά ενός αρχιτέκτονα στην πέτρα, τους ανθρώπους και τα δέντρα του τόπου
Οι θεματικές συζήτησης και οι προσωπικότητες που θα συμμετέχουν Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Με το νέο του άλμπουμ «Ανάμεσα» ανανεώνει το ελληνικό τραγούδι. Πριν βρεθεί «Ανάμεσα σε φίλους» στο Παλλάς, ταξιδέψαμε μαζί του ακούγοντας και μιλώντας
Με αφορμή το βιβλίο «Με τη δική σου ματιά μονάχα», η συγγραφέας μιλά αποκλειστικά στην Athens Voice για την πρόκληση να μετατρέψει την κρυφή ζωή της Μάιερ σε μια δυνατή μυθοπλαστική αφήγηση
Οι Κώστας Μηλιαράς και Γιώργος Παπακώστας μιλούν για το ντεμπούτο των The Dionysians «Να Κάψουμε το Χθες»
