Σαν σήμερα στις 9 Ιουλίου 1877 ξεκινά το πρώτο τουρνουά τένις επί χόρτου στο Wimbledon
Σαν σήμερα στις 9 Ιουλίου 1877 ξεκινά το πρώτο τουρνουά τένις επί χόρτου στο Wimbledon, τότε ένα προάστιο του Λονδίνου, υπό τη διοργάνωση του All England Croquet and Lawn Tennis Club.
Είκοσι δύο ερασιτέχνες αθλητές του τένις έδωσαν το παρόν για να διαγωνιστούν στο τουρνουά Gentlemen’s Singles, το οποίο ήταν και το μοναδικό event σε αυτό το πρώτο Wimbledon. Ο νικητής διεκδικούσε ένα τρόπαιο των 25 γκινεών (χρυσό νόμισμα της εποχής).
Οι απαρχές του «βασιλικού τένις»
Το τένις έχει τις ρίζες του σε ένα γαλλικό παιχνίδι του 13ου αιώνα που ονομάζεται jeu de paume ή «παιχνίδι της παλάμης», από το οποίο προέκυψε ένα παιχνίδι με ρακέτες εσωτερικού χώρου που ονομάστηκε real ή «βασιλικό (royal) τένις». Το «βασιλικό τένις» εξελίχθηκε σε τένις επί χόρτου, το οποίο παιζόταν έξω στο γρασίδι και γνώρισε μεγάλη δημοτικότητα στα τέλη του 19ου αιώνα.
Το 1868, το All England Club εγκαταστάθηκε σε μια αγροτική έκταση τέσσερα στρεμμάτων έξω από το Λονδίνο. Ο σύλλογος ιδρύθηκε αρχικά για να προωθήσει το κροκέ, ένα άλλο άθλημα που παίζεται στο γκαζόν, αλλά η δημοτικότητα του τένις ανάγκασε στο Club να φυτέψει ειδικό γκαζόν για τένις στα γήπεδά του.
Το 1877, το All England Club δημοσίευσε μια ανακοίνωση στο εβδομαδιαίο αθλητικό περιοδικό The Field που έγραφε: «Το All England Croquet and Lawn Tennis Club, Wimbledon, προτείνει την πραγματοποίηση μιας συνάντηση ανοιχτού τένις επί χόρτου απευθυνόμενο προς όλους τους ερασιτέχνες, τη Δευτέρα, 9 Ιουλίου, και τις επόμενες μέρες. Είσοδος, μία λίρα, ένα σελίνι».
Το All English Club αγόρασε ένα τρόπαιο 25 γκινεών εκδίδοντας ταυτόχρονα επίσημους κανόνες για το άθλημα. Τα παιχνίδια αποφασίστηκαν να λάβουν χώρα σε ένα ορθογώνιο γήπεδο μήκους 23 μέτρων και πλάτους 8 μέτρων. Όσο για τη βαθμολογία, χρησιμοποίησε το σύστημα του «βασιλικού τένις» με βάση την ώρα ενός ρολογιού - δηλαδή, 15, 30, 40. Ο πρώτος που θα κέρδιζε έξι παιχνίδια, κέρδιζε και το σετ και ο παίχτης που εκτελεί το σερβίς είχε δύο ευκαιρίες. Αυτοί οι κανονισμοί ήταν σε μεγάλο βαθμό έμπνευση ενός ιδρυτικού μέλους της λέσχης, του Δρ. Χένρι Τζόουνς και παραμένουν μέχρι σήμερα.
Η πρώτη δημόσια ανακοίνωση του τουρνουά τένις στο Wimbledon δημοσιεύτηκε στις 9 Ιουνίου 1877 στο περιοδικό The Field με την επικεφαλίδα Lawn Tennis Championship.
Οι οδηγίες που έλαβαν οι παίκτες πριν την αναμέτρηση είχαν ως εξής: έπρεπε να παρέχουν τις δικές τους ρακέτες και να φορούν παπούτσια χωρίς τακούνια. Η ανακοίνωση ανέφερε επίσης ότι ένα πρόγραμμα θα είναι διαθέσιμο σύντομα με περισσότερες λεπτομέρειες, συμπεριλαμβανομένων των νέων κανονισμών και στάλθηκαν προσκλήσεις σε υποψήφιους συμμετέχοντες.
Οι διαγωνιζόμενοι ενημερώθηκαν ότι όσοι θα έφθαναν με άλογα ή άμαξα θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν την είσοδο στο Worple Road, ενώ όσοι σχεδίαζαν να έρθουν με τα πόδια συμβουλεύτηκαν να χρησιμοποιήσουν το μονοπάτι παράλληλα με τον σιδηρόδρομο.
Με την καταβολή του εισιτηρίου συμμετοχής, οι αθλητές είχαν τη δυνατότητα να εξασκηθούν πριν από το πρωτάθλημα στα δώδεκα διαθέσιμα γήπεδα με τον όρο ότι τα Σάββατα και κατά τη διάρκεια της εβδομάδας πρωταθλήματος κροκέ, που λάμβανε μέρος την εβδομάδα πριν από το τουρνουά τένις, οι παίκτες του κροκέ είχαν την πρώτη επιλογή σε γήπεδο.
Μπάλες εξάσκησης, παρόμοιες με αυτές του τουρνουά, ήταν διαθέσιμες από τον κηπουρό του συλλόγου στην τιμή των 12 στερλινών ανά ντουζίνα. Ο Τζον Γουόλς, ως εκδότης του The Field, έπεισε τον διευθυντή του περιοδικού να δωρίσει ένα κύπελλο αξίας 25 γκινεών για τον νικητή, το Field Cup. Το κύπελλο ήταν κατασκευασμένο από ασήμι και είχε την επιγραφή: The All England Lawn Tennis Challenge Cup – Presented by the Proprietors of The Field – For competition by Amateurs – Wimbledon July, 1877.
Ο πρώτος αγώνας τένις επί χόρτου σε εξωτερικό χώρο
Είκοσι δύο άνδρες εγγράφηκαν στο τουρνουά, αλλά μόνο 21 εμφανίστηκαν στις 9 Ιουλίου για την πρώτη μέρα του Wimbledon. Οι 11 που παρέμειναν μειώθηκαν σε έξι την επομένη και στη συνέχεια σε τρεις. Οι ημιτελικοί διεξήχθησαν στις 12 Ιουλίου, αλλά στη συνέχεια το τουρνουά διακόπηκε για να έναν αγώνα κρίκετ μεταξύ της ομάδας του Eton και της ομάδας του Harrow που έγινε την Παρασκευή και το Σάββατο. Ο τελικός προγραμματίσθηκε για τη Δευτέρα 16 Ιουλίου, αλλά, εξαιτίας ενός φαινομένου, πολύ γνώριμου στα μελλοντικά πρωταθλήματα Wimbledon, ο αγώνας διακόπηκε ξανά λόγω βροχής.
Προγραμματίσθηκε εκ νέου για τις 19 Ιουλίου, και εκείνη την ημέρα περίπου 200 θεατές πλήρωσαν ένα σελίνι ο καθένας για να δουν τον Γουίλιαμ Μάρσαλ από το Κέιμπριτζ, αντιμέτωπο με τον Σπένσερ Γκορ από το Λονδίνο. Σε έναν τελικό που κράτησε μόλις 48 λεπτά, ο 27χρονος Γκορ κυριάρχησε με το δυνατό του σερβίς, συντρίβοντας τον Μάρσαλ με 6-1, 6-2, 6-4. Στο δεύτερο Wimbledon το 1878, ωστόσο, ο Γκορ έχασε τον τίτλο από τον Φρανκ Χάντοου, ο οποίος είχε εξελίξει το σερβίς του χρησιμοποιώντας νέες τεχνικές.
Το 1884, το γυναικείο τουρνουά, Lady's Singles παρουσιάστηκε στο Wimbledon και η Μοντ Γουάτσον κέρδισε το πρώτο πρωτάθλημα. Εκείνη τη χρονιά, το εθνικό πρωτάθλημα στο διπλό ανδρών παίχτηκε επίσης στο Wimbledon για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια στην Οξφόρδη.
Το μικτό διπλό και το διπλό γυναικών εγκαινιάστηκαν το 1913. Στις αρχές του 1900, το Wimbledon είχε γίνει παγκοσμίως διάσημο και το 1922 το All England Lawn Tennis and Croquet Club, όπως ήταν τότε γνωστό, μετακόμισε σε ένα μεγαλύτερο στάδιο στο Church Road του Λονδίνου.
Στη δεκαετία του 1950, πολλοί αστέρες του τένις είχαν γίνει επαγγελματίες ενώ το Wimbledon πάλευε να παραμείνει ένα ερασιτεχνικό τουρνουά. Ωστόσο, το 1968 το Wimbledon καλωσόρισε τους επαγγελματίες και γρήγορα κατέκτησε την πρώτη θέση ως το κορυφαίο τουρνουά τένις στον κόσμο.
13°
