Τι έπρεπε να γίνει λοιπόν; Να διώξει ο Σφαιρόπουλος τον Παπανικολάου στα αποδυτήρια στη μέση του ματς επειδή φώναζε στους διαιτητές κι έκανε άνω κάτω τον πάγκο ή να τον αφήσει να... αυτοσχεδιάζει για να τον έχει στα κρίσιμα τελευταία λεπτά στο παρκέ, εκεί που ο Παναθηναϊκός φόρτωνε το ένα τρίποντο μετά το άλλο χωρίς αντίσταση;
Αν ο Ολυμπιακός νικούσε, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα στο τέλος. Ο κόουτς θα είχε κάνει το σωστό, οι παίκτες θα πανηγύριζαν «μια γροθιά» και το περιστατικό θα ξεχνιόταν σε μισή ώρα. Η κίνηση του προπονητή θα γινόταν και πυξίδα για το μέλλον: «Δεν θέλω να μιλάει κανένας για την διαιτησία. Ο κάθε παίκτης πρέπει έχει το μυαλό του στο παιχνίδι. Όσους σφυγμούς και αν έχουμε, πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι στο μπάσκετ. Όποιος δεν το καταλαβαίνει θα έχει πρόβλημα. Αυτός ήταν και ο λόγος που του είπα να πάει στα αποδυτήρια».
Τώρα που η ομάδα έχασε, μια μεγάλη μερίδα γκρινιάζει. Ακούω πολλούς να λένε, ότι... «μια χαρά πηγαίναμε, ο Παπανικολάου είχε σβήσει τον Λοτζέσκι και κοίτα τι έγινε μετά»!
Όποιος το βλέπει κοντόφθαλμα συμφωνεί με την άποψη. Όταν ζεις στην ένταση του παιχνιδιού και διψάς για τη νίκη, θα πεις και μια κουβέντα παραπάνω, θα βρίσεις, θα εκνευριστείς, ίσως και να ξεφύγεις. Η πειθαρχία, έτσι όπως την εννοεί ο προπονητής, ξεχνιέται ή θυσιάζεται στον παρορμητισμό των στιγμών.
Από την άλλη, ένας σοβαρός διαχειριστής της κατάστασης προτιμά να χάσει από το να αφήσει τον καθένα να κάνει ό,τι θέλει. Ξέρει πως αύριο - μεθαύριο θα χρειαστεί να ξανακάνει στραβά μάτια σ ένα παρόμοιο ο περιστατικό και να μη μαζεύεται μετά το πράγμα. Οι ομάδες όμως δεν χτίζονται και δεν συντηρούνται μόνο από τις επιτυχίες αλλά και από τους κανόνες που πρέπει να υπάρχουν ειδικά για την ώρα που η μπάλα καίει και χρειάζεται το μάξιμουμ της συγκέντρωσης. Εκεί υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να ρισκάρουν το αποτέλεσμα ενός παιχνιδιού μπροστά στον μεγαλύτερο στόχο που είναι η λειτουργία του συνόλου με αρχές που θα φέρνουν μακροπρόθεσμα πρωταθλήματα και μονιμότερες επιτυχίες.
Μένει να το καταλάβει πρώτος ο Παπανικολάου και να το πει δημόσια, ειδικά στους οπαδούς που τα βάζουν με τον προπονητή και τους ακούει να του λένε εκεί που πάει για καφέ, ότι... «έλα μωρέ με τον μαλάκα, δεν γίνεται να μας σφάζουν και να καθόμαστε να την τρώμε χωρίς να μιλάμε».
Οι Αγγελόπουλοι με την σιωπή τους δείχνουν να συμφωνούν με τον κόουτς. Αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις ο περίγυρος λέει άλλα. Βάζει φυτιλιές που τις φουντώνει και τις κάνει κυρίαρχες η τρέλα που πιάνει μερικούς όταν χάνουν -ειδικά από τον Παναθηναϊκό. Ήδη πολλοί θεωρούν ότι οι «τύπου Σφαιρόπουλου» δεν ταιριάζουν με το DNA του Ολυμπιακού... Είναι ένα κρίσιμο τεστ χωρίς εύκολες προβλέψεις παρά την ηρεμία που επικρατεί αυτή την στιγμή. Ειδικά αν έρθει ένα ακόμη στραβό αποτέλεσμα.
10°
