Ο Αρσέν Βενγκέρ στον ουρανό με τα διαμάντια

Ας είμαστε βενγκεριστές. 20 χρόνια ρομαντισμού, αφοσίωσης, αξιοπρέπειας και ραφινάτης μπάλας δεν είναι αρκετά. Αρσέν ως την αιωνιότητα, να μια νόστιμη προοπτική για το μέλλον. Καθώς ωστόσο μόνο οι πληκτικά πραγματιστές θα επιβιώσουν, ας απολαύσουμε τη μοναδικότητα αυτού που συμβαίνει εδώ και τώρα. 1 Οκτωβρίου 1996 - 1 Οκτωβρίου 2016: 2086 γκολ, 1129 παιχνίδια, 655 νίκες, 3 πρωταθλήματα, 6 κύπελλα, 2 νταμπλ, 49 αήττητα παιχνίδια, 1 νέο γήπεδο, ένα μεγάλο ευχαριστώ. Μόνο αγάπη και ευγνωμοσύνη στον προφέσορα που φαντασιώθηκε το ποδόσφαιρο σαν μια ωραία χίμαιρα. Merci beaucoup, Αρσέν.  

Στο αμείλικτο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο του σήμερα σνομπάρουν τον Βενγκέρ. Τον προσπερνούν ως μαλθακό και παρωχημένο, λατρεύουν στη θέση του τον Γκουαρδιόλα και τον Μουρίνιο, τοποθετούν τον Κλοπ, τον Κόντε και τον Σιμεόνε στον προθάλαμο του δέους, περιβάλλουν με μεσσιανική αίγλη τον Κούμαν και τον Ποτσετίνο. Αλλά το hype είναι έδαφος που τρεκλίζει. Σημασία έχει τι συμβαίνει στην επικράτεια της καρδιάς σου. Και στα διαμερίσματα της δικής μου καρδιάς, ο ντελικάτος ηλικιωμένος στρογγυλοκάθεται στην αναπαυτικότερη θέση με αθώες εξομολογήσεις σαν την παρακάτω.

"Look see my heart... every defeat is a big Scar" A taste of my Arsene Wenger documentary which debuts on @NBCSN Saturday 12.30 PM ET pic.twitter.com/UqtbTpUkxN

— roger bennett (@rogbennett) 28 Σεπτεμβρίου 2016

Όσοι έχουμε ζήσει στο πλευρό του θριάμβους, ατιμώσεις, και τη μοναξιά του πιο πείσμωνα σαμουράι των γηπέδων, θέλουμε να εξακολουθήσει να χορογραφεί τα μπαλαδόρικα όνειρά μας για πάντα. Κάτι αλλιώτικο κυλά στις φλέβες του ονειροπόλου που κοσμεί τον πάγκο της Άρσεναλ επί δύο δεκαετίες. Στις ιδεωδέστερες εκδοχές του, αλλά συχνά και στις ήττες του, το Wengerball είναι ένα έργο τέχνης, είναι προπονητική χορογραφία εξυψωμένη στο επίπεδο του εικαστικού γεγονότος. Ποιος θα μας χαρίζει τέτοιες οπτασίες όταν ο Βενγκέρ κλείσει την πόρτα στο μέλλον;

Η ιστορία του είναι η ιστορία ενός άνδρα που γεύτηκε γρήγορα το ζενίθ και ωρίμασε μέσα από την ηττημένη μεγαλοπρέπεια. To 1996, έπειτα από ένα ρουτινιάρικο 2-0 επί της Γουεστ Χαμ με το είδος του θεάματος που υποχρέωνε κάθε βρετανική κερκίδα να κραυγάζει «one-nil to the Arsenal» υπομένοντας άλλο ένα στερεοτυπικό για την προβενγκερική Άρσεναλ ενενηντάλεπτο ακόρεστης εφαρμογής του τεχνικού οφσάιντ με μίνιμουμ επιθέσεων, ο σύλλογος του Λονδίνου προχώρησε στην ανήκουστη για τα δεδομένα της εποχής επιλογή ενός ξένου προπονητή,  τοποθέτησε τον άγνωστο μάνατζερ της ιαπωνικής Nagoya Grampus Eight στην κεφαλή του και η φυσιογνωμία του αγγλικού ποδοσφαίρου άλλαξε για πάντα. Το ανοιχτό μπαρ αποσύρθηκε από τα διαβόητα διψασμένα αποδυτήρια της Άρσεναλ, οι σοκολάτες Mars απαγορεύτηκαν υπό διαμαρτυρίες, η άγνωστη πρακτική των διατάσεων υιοθετήθηκε με απροθυμία, τα μπρόκολα και οι λοιπές υπερτροφές που σήμερα θεωρούνται δεδομένες πέρασαν στα μαγειρεία. Η μεθοδολογία της προπόνησης, οι διατροφικές παρεμβάσεις, η τακτική ανάλυση και η επιθετική φιλοσοφία επέφεραν σεισμικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο θα παιζόταν στο εξής το ποδόσφαιρο στη γενέτειρά του. Στην πρώτη του φουλ σεζόν με την ομάδα, ο Αρσέν Βενγκέρ κατέκτησε το νταμπλ.

Η χρυσή δεκαετία του Χάιμπουρι σημαδεύτηκε από την εξακολουθητική ευδαιμονία. Το αδιάλειπτο ραντεβού με πρωταθλήματα και κύπελλα, το θέαμα που αιχμαλώτισε την υφήλιο, οι τοτεμικοί παίκτες, ο Πατρίκ Βιεϊρά, ο Ντένις Μπέρκαμπ, ο Τιερί Ανρί, η εναλλασσόμενη κουστωδία των σκληροτράχηλων ταχυδακτυλουργών, οι Ανελκά, Πετίτ, Πιρές, Λιούντμπεργκ, Κανού, Ράιτ, Σίμαν, Άνταμς, Πάρλουρ, Κίον, Λέμαν, Κόλο Τουρέ, Ζιλμπέρτο Σίλβα, Κόουλ, Εντού, Κάμπελ, η παροιμιώδης έχθρα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η διχόνοια με τον Φέργκιουσον, την περίοδο εκείνη που ο τίτλος ήταν αποκλειστική υπόθεση των δυο τους, η στέψη στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν, η κούπα του τσάμπιονς λιγκ που χάθηκε στα τελευταία λεπτά ενός αγώνα που δόθηκε με 10 παίκτες στο Σταντ ντε Φρανς, το ακατάρριπτο ρεκόρ των «Invincibles», οι οποίοι παρέμειναν αήττητοι για 49 αγώνες. Oh happy day.

Τη δεύτερη περίοδο, την οποία σκωπτικά επιγραμματίζει το «δεν μπορείς να κερδίσεις τίτλους με πιτσιρίκια» των αυξανόμενων και ολοένα πιο ηχηρών πολέμιών του, υποχρεωτικά καθορίζει το όραμα της μεταφοράς σε ένα υπερσύγχρονο γήπεδο κόστους 400 εκατομμυρίων λιρών, ικανό να αναδείξει την Άρσεναλ στην παγκόσμια ελίτ των συλλόγων, όχι ωστόσο δίχως να μεσολαβήσουν άκαρπες σεζόν ισχνών μπάτζετ. Πουλώντας τον έναν μετά τον άλλο τους χαρισματικότερους παίκτες του, στελεχώνοντας τη δική του υποτυπώδη baby Barca μέσα από τις ακαδημίες, γαλουχώντας αρτίστες τύπου Φάμπρεγκας και Φαν Πέρσι υποχρεωμένος να τους αποχωριστεί στην ακμή τους, παρακολουθώντας ανήμπορος ολιγάρχες και σεΐχηδες να διοχετεύουν αστείρευτα ποσά στην Premier League αλλάζοντας τους όρους του παιχνιδιού, διατηρώντας την αξιοπρέπειά του παρά τα χορωδιακά «Wenger Out» των αγανακτισμένων, ο Βενγκέρ κράτησε την ομάδα ανελλιπώς στο τοπ-4 με κομπόδεμα επιπέδου Μπέρνλι και ταυτόχρονα υπέμεινε στωικά τα πέτρινα χρόνια της κατασκευής του Έμιρειτς δίχως ποτέ να κριτικάρει τρίτους ή να χρεώσει αποτυχίες στις συνθήκες. Όλα αυτά, με θρησκευτική πίστη στον σύλλογο ως φορέα αυταξίας και στο ίδιο το παιχνίδι, σαν δίοδο ελευθερίας έκφρασης.

Σήμερα, κυκλοφορώντας στην αγορά με γεμάτο πορτοφόλι και συμπληρώνοντας με προσεγμένες ψηφίδες το πορτρέτο της νέας του Άρσεναλ, εκείνης που προσδοκώ να του χαρίσει έναν τελευταίο τίτλο που τόσο αξίζει, ο 66χρονος Αρσέν αγνοεί τις ρυτίδες στο πρόσωπό του, εξακολουθεί να εκφράζεται γύρω από το ποδόσφαιρο με όρους «έρωτα» και «αγάπης» και προκαλεί ρίγη με το προσωπικό τελετουργικό του: «Πάντοτε φροντίζω να ελέγχω το χορτάρι το πρωινό του αγώνα. Θέλω να ξέρω πόσο κοντό είναι κουρεμένο το γρασίδι, πόσο γρήγορο θα είναι το τερέν, πόσο καλή η επιφάνεια. Είναι πράγματα που θέλεις να τα γνωρίζεις αν είσαι άνθρωπος του ποδοσφαίρου. Αυτή είναι η μοναξιά της δουλειάς μου. Γιατί ο άνθρωπος που βλέπεις στην εικόνα, είναι κάποιος που μπορεί ακόμη να τρέφει αμφιβολίες στο μυαλό του σχετικά με το πώς θέλει να παίξει και να στελεχώσει την ομάδα. Πιθανότατα δεν πέρασε ανέφελη νύχτα, και εξακολουθεί να βασανίζεται από προβληματισμούς για το παιχνίδι». Ο Αρσέν Βενγκέρ το 2016 μετράει φίλους. Στάσου πλάι του. #Wenger20