Σαν σήμερα, 17 Ιανουαρίου 1706, γεννήθηκε το 16ο από τα 17 παιδιά του Γιοσάια Φραγκλίνου, παρασκευαστή κεριών και σαπουνιών. Ήταν ο Βενιαμίν, o νεότερος γιος της οικογένειας και μάλλον ο πιο αγαπημένος.
Τον ελεύθερο του χρόνο ο μικρός -Βενιαμίν Φραγκλίνος- τον αφιέρωνε στη μελέτη επιστημονικών και άλλων βιβλίων και στη συγγραφή σατιρικών δοκιμίων και ποιημάτων, παρά την άποψη του πατέρα του ότι «οι ποιητές ήταν πάντα ζητιάνοι».
Εφηύρε το αλεξικέραυνο αφού διαπίστωσε την ηλεκτρική φύση του κεραυνού. Πρότεινε την κατασκευή πυκνωτή πολλαπλών πλακών. Ανακάλυψε την πρώτη θερμάστρα που λειτουργούσε με μεταφορά αέρα. Εφηύρε τους διεστιακούς φακούς. Δεν κατοχύρωσε καμία από τις εφευρέσεις του, γιατί θεωρούσε ότι ανήκουν στο λαό!
To 1785 o Φραγκλίνος έγινε μέλος μιας βασιλικής επιτροπής (στην οποία ήταν κι ο Λαβουαζιέ) που συνέστησε ο Λουδοβίκος ΙΣΤ’ για να ελέγξει τους ισχυρισμούς ενός απατεώνα της εποχής, του Φραντς Μέσμερ (Franz Mesmer).
Παρ' ότι ο Μέσμερ συνδέεται σήμερα με τον υπνωτισμό, στα χρόνια του ήταν διάσημος κυρίως για την προώθηση των ευεργετικών επιδράσεων του μαγνητισμού στην υγεία.
Υποστήριζε ότι μπορούσε να θεραπεύσει διάφορες ασθένειες χειριζόμενος τον «ζωικό μαγνητισμό» των ασθενών, πράγμα που πετύχαινε, μεταξύ άλλων, με τη χορήγηση μαγνητικά επεξεργασμένου νερού.
Η θεραπεία ήταν άκρως εντυπωσιακή, αφού μερικές φορές το υποθετικά μαγνητισμένο νερό προκαλούσε κρίσεις ή λιποθυμίες, κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής διαδικασίας.
Ωστόσο, οι επικριτές αμφέβαλλαν αν το νερό μπορούσε να μαγνητιστεί ενώ, επίσης, αντιμετώπιζαν με δυσπιστία την ιδέα ότι ο μαγνητισμός μπορούσε να επηρεάσει την ανθρώπινη υγεία. Υποψιάζονταν ότι οι ασθενείς του Μέσμερ αντιδρούσαν όπως αντιδρούσαν, αποκλειστικά και μόνο επειδή πίστευαν στους ισχυρισμούς του.
Σήμερα θα λέγαμε ότι, κατά τους επικριτές, οι θεραπείες του Μέσμερ αξιοποιούσαν το φαινόμενο πλασέμπο.
Η Επιτροπή προχώρησε σε μια σειρά πειραμάτων όπου οι συμμετέχοντες επέλεγαν στην τύχη ένα από πέντε πανομοιότυπα ποτήρια, από τα οποία ένα μόνο περιείχε μαγνητισμένο νερό. Σε μια περίπτωση, μια γυναίκα ασθενής δοκίμασε το νερό και αμέσως λιποθύμησε- αργότερα αποκαλύφθηκε πως είχε πιει απλό νεράκι. Προφανώς, η γυναίκα που λιποθύμησε θεώρησε ότι ήπιε μαγνητισμένο νερό, ήξερε τι συνέβαινε σε όσους έπιναν απ’ αυτό κι έτσι, το σώμα της αντέδρασε αναλόγως.
Μετά την ολοκλήρωση των πειραμάτων, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ασθενείς είχαν αποκριθεί με τον ίδιο τρόπο, ανεξαρτήτως του αν είχαν πιει απλό ή μαγνητισμένο νερό. Συνεπώς, το μαγνητισμένο νερό δεν διέφερε καθόλου από το απλό και, κατ’ επέκταση, ο όρος μαγνητισμένο νερό δεν είχε κανένα νόημα.
10°
