50 Cent: 15 χρόνια από τη συναυλία του στο στάδιο Καραϊσκάκη

Ήταν Τρίτη και 13 του μηνός Ιουνίου του 2006 που σαν σήμερα το στάδιο Καραϊσκάκη φιλοξένησε τον Curtis James Jackson III για να χορτάσουν επιτέλους οι δέκα περίπου χιλιάδες πεινασμένοι οπαδοί της hip-hop στη χώρας μας, δίνοντας τέλος στην έως τότε άχαρη ανομβρία στο χώρο των μετακλήσεων. Ο ηγέτης της «εκλεπτυσμένης τέχνης της λυρικής συντομίας» όπως αποκαλείται παγκοσμίως, λογίζεται από κάποιους ως ο δεύτερος πιο δημοφιλής και σημαντικός rapper της Υφηλίου μετά τον ευεργέτη του, τον Eminem. Όμως ο 50 Cent δε σταματά εκεί. Πέρα από τις συνθετικές του ικανότητες, διαπρέπει και ως τηλεοπτικός παραγωγός, επιχειρηματίας, έχοντας εμφανιστεί συγχρόνως και στη Μεγάλη Οθόνη. Μια αξιοθαύμαστη πορεία αν αναλογιστείς πως, τούτος ο γόνος του Κουήνς της Νέας Υόρκης, ξεκίνησε ως δωδεκάχρονο βαποράκι εν τω μέσω της επιδημίας του crack…

Πόσο μάλλον αν προσθέσεις σε αυτό το άκρως επικίνδυνο έως και θανατηφόρο ξεκίνημα τις εννιά σφαίρες που δέχθηκε το σώμα του το 2000, με το που ολοκλήρωσε του δισκογραφικό του ντεμπούτο με τίτλο “Power Of The Dollar”. Γεγονός που ώθησε την Columbia Records να ματαιώσει εσαεί την προγραμματισμένη κυκλοφορία του… Κι όμως. Η κινητήριος δύναμη που σηκώνει τούτο το πλάσμα στα δυο του πόδια ήταν τέτοια που δυο χρόνια μετά, το “Guess Who’s Back” τον μετέτρεψε σε προστατευόμενο του Eminem και του Dr. Dre, o οποίος με τη σειρά του ευθύνεται για την παγκόσμια επιτυχία του “Get Rich or Die Tryin’” και την στέψη του επιζώντα ως αδιαμφισβήτητου ηγέτη της ομάδας G-Unit της Ανατολικής ακτής των Ηνωμένων Πολιτειών. Με πωλήσεις που πλέον ξεπερνούν τα τριάντα εκατομμύρια άλμπουμ!  

Φωτορεπορτάζ: 50 Cent, Ημισκούμπρια – Στάδιο Καραϊσκάκη, Αθήνα, Τρίτη 13 Ιουνίου 2006

Με το έμπα της εβδομάδας η διοργανώτρια εταιρία συναυλιών Detox πραγματοποίησε συνέντευξη τύπου στο ξενοδοχείο Ledra Marriott της Αθήνας. Ο καλλιτέχνης κατέφτασε από τη Βηρυτό με ιδιωτικό τζετ και υπήρξε ιδιαίτερα πρόσχαρος. Άλλωστε είχε ενημερωθεί για την απονομή δυο χρυσών δίσκων από την Universal Music της Ελλάδας.

Έτσι λοιπόν μου έκανε εντύπωση η σχετικά μικρή προσέλευση την επομένη στο γήπεδο του Πειραιά. Με τα “The Massacre” & “Get Rich or Die Tryin’” να έχουν πουλήσει εικοσιπέντε χιλιάδες αντίτυπα, με το που πάτησα στον αγωνιστικό χώρο το απόγευμα τρόμαξε το μάτι μου. Ήταν άδειο! Ευτυχώς έως την ώρα που κατέλαβαν τη σκηνή τα Ημισκούμπρια, το πράγμα ήταν λιγάκι πιο «ανθρώπινο». Όμως και πάλι, κατά τις δέκα παρά κάτι που έσκασαν μύτη τα δυο επιβλητικά ολόμαυρα τζιπ των πρωταγωνιστών της βραδιάς, δεν πρέπει να είχαν μαζευτεί δέκα χιλιάδες θεατές. Νούμερο που οι γηπεδικές διαστάσεις καταδικάζουν αυτομάτως… Είχε προηγηθεί ενδιάμεσα και ένα σαρανταπεντάλεπτο DJ set από τον Πρύτανη επί σκηνής.  

Πρώτος ανέλαβε ο Young Black. Και να σου ο πολυπόθητος στο κατόπι, ντυμένος στα ολόλευκα, φεγγοβολά. Με το καλημέρα οι βρισιές εκσφενδονίζονται κατά ριπάς στον θαλασσινό αέρα, τα απανωτά βίντεο στις γιγαντοοθόνες χρωματίζουν το σκοτάδι. Κατά ριπάς και οι σφαίρες που κάθε λίγο και λιγάκι δίνουν μια πολεμοχαρή ατμόσφαιρα στο θέαμα ως πολύτιμο εφέ του DJ στα μετόπισθεν. Ο διάλογος του με το κοινό διαρκής, επίμονος και… απελευθερωτικός, ως είθισται άλλωστε σε hip-hop εορτασμούς. Όσο για τον διακριτικό ρόλο της Olivia, λειτούργησε σαν «αντίβαρο» σε όλα τα παραπάνω. Με ελάχιστο χρόνο διαθέσιμο για μας τους φωτογράφους, τα δρώμενα ξεφεύγουν δυστυχώς αργότερα, όταν δεν μπορώ πλέον να τα «παγώσω». Έτσι εικόνες σαν κι αυτές που χάρισε ο αεικίνητος επικεφαλής της βραδιάς όταν σκαρφάλωσε στη απαστράπτουσα σκαλωσιά της σκηνής, έχουν καταχωρηθεί μονάχα στο σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μου…

Λίγο έλειψε να μείνει τσίτσιδος! Πρώτο-πρώτο το καπέλο του, ιπτάμενο, και ξάφνου δεκάδες χέρια στον αέρα να το διεκδικούν. Ακολουθεί ένα παπούτσι. Μετά το δεύτερο. Και τέλος το κατάλευκο t-shirt του. Σκηνές παροξυσμού στην αρένα. Κι όμως. Ξάφνου, ανατροπή σκηνικού.

Με το που συμπληρώθηκε μιάμιση ώρα με το ρολόι, λες και έπεσε ο διακόπτης που λέμε στο χωριό μου, ο διάσημος αλητάμπουρας εξαφανίζεται στο λεπτό με τα τροχήλατα μεγαθήρια να σπινιάρουν στο άμοιρο γρασίδι λες και βλέπεις σκηνή του αξέχαστου “Speed”! Κοιτώ γύρω μου και βλέπω ορθάνοιχτα μάτια με μια εύλογη απορία να επανέρχονται στην κανονικότητα υπό την υπόκρουση μιας λούπας που θέλει τον υπεύθυνο των MK II να μας ταΐζει το ρεφρέν του “Hit The Road Jack”, μπουκώνοντας μια καληνύχτα στο επίσης ορθάνοιχτο στόμα.

Όμως να που ο 50 Cent υπήρξε αυτός που άνοιξε την πόρτα. Στις 19 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς ο Jay Z έγραψε τη δική του σελίδα στα συναυλιακά δρώμενα της χώρας, γεμίζοντας το «Αθηνών Αρένα» της Ιεράς οδού.