Κριτική για την ταινία «Μην κοιτάτε πάνω» (Don't Look Up) του Άνταμ ΜακΚέι με τους Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τζένιφερ Λόρενς, Ρομπ Μόργκαν, Τζόνα Χιλ, Μέριλ Στριπ.
Δύο αστρονόμοι ανακαλύπτουν την ύπαρξη ενός μετεωρίτη που έχει το μέγεθος του Έβερεστ και κατευθύνεται προς τη Γη. Καταφέρνουν να βγάλουν άκρη και να έρθουν σε επαφή με την πρόεδρο της Αμερικής, αλλά οι προειδοποιήσεις τους αρχικά θα θεωρηθούν αναξιόπιστες λόγω και της ακτιβιστικής δράσης της «μαρξίστριας» αστρονόμου. Όταν όμως οι υπόλοιπη επιστημονική κοινότητα επιβεβαιώσει το εφιαλτικό σενάριο, θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την αποφυγή της επικείμενης καταστροφής.
O Άνταμ ΜακΚέι μετά τις απενοχοποιημένες κωμωδίες που έφτιαξε στο ξεκίνημα της καριέρας του με τον Γουίλ Φέρελ –τι γέλιο ρίξαμε στα 00ς με τα «Anchorman: The Legend of Ron Burgundy» και «Stepbrothers»…– αφιερώθηκε στην πολιτική σάτιρα, ενώ έφτασε μάλιστα και στην κατάκτηση του Όσκαρ το 2016 για το διασκευασμένο σενάριο του φιλμ «Το Μεγάλο Σορτάρισμα», το οποίο περιέγραφε διεξοδικά την κρίση του 2008 μέσω της ύφεσης στην αγορά ακινήτων. Στο νέο του φιλμ, ο 53χρονος Αμερικανός σκηνοθέτης ενισχύει τα σατιρικά βέλη του προς το αμερικανικό πολιτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο και με μια επίφαση επιστημονικής εσχατολογίας υπογράφει την πιο απολαυστική ίσως ταινία της καριέρας του. Εδώ το φαρσικό στοιχείο δένει άψογα με το πνευματώδες χιούμορ, έχοντας ως οδηγούς δύο ιδεαλιστές επιστήμονες (ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο και η Τζένιφερ Λόρενς, απόλυτα ταιριαστοί μέσα από τις εκκεντρικές αντιθέσεις τους) που προσπαθούν να πείσουν την αμερικανική κυβέρνηση ότι το τέλος της ανθρωπότητας πλησιάζει. Η ιδιοφυΐα του αλληγορικού σεναρίου που εμπνεύστηκε ο ΜακΚέι από μια ιδέα του Ντέιβιντ Σιρότα είναι πως μέσα από το χαβαλετζίδικο σχήμα και το θεοπάλαβο κλίμα που σκιαγραφεί (η αφασική πρόεδρος της Στριπ είναι άλλη μια υποκριτική παράσταση της κορυφαίας σταρ) ουσιαστικά καθρεφτίζει τη σημερινή αμερικανική κοινωνία. Με απέραντη ειρωνεία (το έκτακτο τηλεοπτικό δελτίο με την ομιλία της προέδρου διακόπτει ένα δημοφιλές ριάλιτι για την «ιδανική νύφη» ή η εξομολόγηση του Τζόνα Χιλ, συμβούλου της προέδρου, για το πόσο θα του λείψουν τα ακριβά αυτοκίνητα και ρολόγια) και τρομερή ενέργεια, ο σκηνοθέτης στήνει μια ξέφρενη σάτιρα που πίσω από το αστείο προσωπείο της κρύβει πικρές αλήθειες. Ο τρόπος που η αμερικανική κυβέρνηση πείθει τους απλούς πολίτες ότι «ο κομήτης είναι καλός» είναι αντικείμενο μελέτης για τη χειραγώγηση της μάζας, ενώ δεν λείπουν οι μπηχτές για τον ρόλο της τεχνολογίας, τις πατριωτικές αξίες και το περίφημο αμερικανικό όνειρο, που πλέον έχει μετατραπεί σε παγκόσμιο εφιάλτη, καθώς η σωτηρία ή μη του πλανήτη περνά αναγκαστικά μέσα από τους διαδρόμους του Λευκού Οίκου.
