Once Upon Another: To video art project του Chuck George Tsioutsias

Το Big-Boy Studio είναι ένα μικρό design practice στο Λονδίνο που ασχολείται με content, animation και CGI. Εκεί συμβαίνουν πολλά και πληθωρικά όσο και η ονομασία του. Χρώματα και σχήματα γεμάτα κίνηση πλημμυρίζουν την οθόνη, δημιουργώντας ασταμάτητα καινούργιες φλας-ιδέες και προτάσεις επάνω στο video, το design, τη μόδα, τη μουσική, τα βίντεο κλιπ, την αρχιτεκτονική, τη φωτογραφία και το urban στιλ.

Επικεφαλής του Big Boy Studio είναι ο CG artist Chuck Γιώργος Τσιούτσιας, ένας Έλληνας του Λονδίνου ο οποίος μας έστειλε το Once Upon Another, το καινούργιο του animated μικρού μήκους ταινιάκι για να το ανεβάσουμε στο athensvoice.gr.

Το βίντεο είναι ένα art film. Ένα animated, visual πείραμα στο σημείο τομής του design, της αρχιτεκτονικής και της τέχνης.

Όπως λέει ο Γιώργος: «Πρόκειται για μία οπτική αφήγηση επάνω στη σχέση της παραδοσιακής γλυπτικής με τους περιβάλλοντες χώρους και είναι εμπνευσμένη από τη φράση του Ιάπωνα-Αμερικάνου καλλιτέχνη και designer Isamu Noguchi: «Όλα είναι γλυπτική. Κάθε υλικό, κάθε ιδέα που γεννιέται αυθόρμητα στο χώρο, το θεωρώ γλυπτική». Η ιδέα, λοιπόν, έχει να κάνει με έναν φαινομενικά «τυχαίο» συνδυασμό από found objects, που με τη σειρά του δημιουργεί έναν αριθμό από installations που ζουν σε ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά περιβάλλοντα. Με λίγα λόγια, το όλο θέμα εδώ είναι ότι ενώ τα «έργα» αυτά δεν ανήκουν σε κανέναν καλλιτέχνη, σου δίνουν παρ' όλα αυτά την εντύπωση ότι είναι όντως γλυπτά—βαση του quote του Νογκούτσι. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Έχει να κάνει αποκλειστικά με το quote ή έχει να κάνει και με άλλους παράγοντες όπως πχ με τη σχέση των installations με το περιβάλλον; Αυτό το αποφασίζει ο θεατής.»

Το φιλμ προβλήθηκε —και συνεχίζει να εμφανίζεται σε καινούρια σημεία —σε διάφορες σημαντικές πλατφόρμες του εξωτερικού. Τόσο σε trend & visual culture publications π.χ. Trendland, Visual Fodder, Screen shot, Designcollector κλπ, όσο και σε διάφορα art & fashion περιοδικά π.χ. Schon, Kaltblut, MAFF κ.λπ αλλά και σε μεγάλες πλατφόρμες για animation & vfx όπως το motionographer, stash και πολλά blogs, social κλπ. Επίσης θα προβληθεί σε διάφορα φεστιβάλ —μεταξύ των οποίων και το Αnimfest 2020 της Αθήνας.

Μερικά πράγματα που θα θέλαμε να ξέρουμε για τον George Tsioutsias :

Ποιoς είσαι και πώς έφτασες μέχρι το Big Boy Studio;
Γεννήθηκα στην Ελλάδα, συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη. Τυπικό ελληνικό σενάριο, με τη διάφορα ότι από αρκετά νωρίς το δημιουργικό μικρόβιο έκανε την εμφάνισή του και παρά την όλη άρνηση, κατέληξα τελικά στο Λονδίνο να σπουδάζω art direction στο Chelsea College of Arts & Design (UAL), και αργότερα φιλμ και 3D animation / visual effects στο Vancouver Film School στον Καναδά. Η πρώτη μου δουλειά ήταν στο Λονδίνο, για μια μεγάλη καμπάνια του David LaChapelle για ένα ιταλικό denim brand, η οποία με τη σειρά της άνοιξε πολλές πόρτες κυρίως στη μόδα αλλά και σε διάφορες indie δισκογραφικές, σχεδιάζοντας εξώφυλλα κλπ.
Σύντομα μετά έφυγα για Νέα Υόρκη, όπου δούλεψα για ένα boutique γραφείο στο Manhattan, που έκανε καταπληκτικά projects για το Comedy Central, την Virgin, VW και πολλούς άλλους. Εκεί πραγματικά, αισθάνθηκα το μυαλό μου να 'ανοίγει' που λένε. Ένα φοβερά αντισυμβατικό, δημιουργικό team με απίστευτο τρόπο σκέψης!
Έπειτα πίσω στο Λονδίνο, σε ένα καινούριο agency. Σύντομα όμως κατάλαβα ότι ήταν καιρός να δουλέψω σαν ελεύθερος επαγγελματίας, το οποίο κάνω τα τελευταία 10+ χρόνια με κάποια από τα πιο δυνατά γραφεία. Saatchi & Saatchi, W+K, DesignStudio, Droga5, Grey, Iconoclast και για πελάτες όπως Vivienne Westwood, Selfridges, SHOWstudio, Hussein Chalayan, SXSW, Hearst, Hugo Boss, Belstaff, Google, Nokia, Microsoft, Bose κλπ. Το Big Boy Studio είναι το practice μου, το οποίο ειδικεύεται στο δημιουργικό και την παραγωγή content σε ότι έχει να κάνει με φωτογραφία, animation και φιλμ. Αυτή τη στιγμή δουλεύουμε κυρίως μεταξύ Λονδίνου και Βανκούβερ, αλλά ελπίζουμε να γίνει κάτι και στην Αθήνα σύντομα!

Υπάρχει ένας ερωτισμός στις φωτογραφίες και τα βίντεό σου. Τι σε εμπνέει σε αυτόν τον ερωτισμό; (Μουσική, αντικείμενα, πρόσωπα, πόλη κλπ).
Κατά πάσα πιθανότητα όλα. Ήχος, πρόσωπα, αντικείμενα, γεύσεις. Αλλά για να είμαι ειλικρινής είναι κάτι που δεν το επιδιώκω και μάλλον απλά συμβαίνει αυθόρμητα. Δεν νομίζω όμως ότι είναι ο ερωτισμός αυτός καθ' αυτός που με εμπνέει, αλλά κυρίως η χημεία. Μεταξύ ανθρώπων, αντικειμένων κλπ. Όταν υπάρχει αυτό το απόλυτο connection και η σύνδεση είναι τόσο δυνατή, δημιουργεί ένα δραματικό πλατό που καθηλώνει και βοηθάει  να επικοινωνήσεις την ιστορία πιο έντονα.

Πες μου δύο λόγια σχετικά με την Αθήνα και την ιδέα περί γλυπτικής του Νογκούτσι. Πώς φαντάζει στα δικά σου μάτια η πόλη.
Η Αθήνα είναι μια καταπληκτική πόλη, αλλά αισθάνομαι σε μειονεκτική θέση απαντώντας την ερώτησή σου, γιατί δεν την έχω ζήσει αρκετά. Παρ'ολα αυτά, έρχονται διάφορες χαρακτηριστικές ελληνικές εικόνες στο μυαλό μου. Ο Νογκούτσι ουσιαστικά μιλάει για την ελευθερία που πρέπει να χαρακτηρίζει τη γλυπτική και για ιδέες που εμφανίζονται αβίαστα στο χώρο.
Το πρώτο πράγμα που σκάφτομαι είναι το ελληνικό τοπίο. Η άγρια φύση, οι βράχοι μπλεγμένοι με ένα αυθαίρετο στην άκρη του γκρεμού πάνω από τη θάλασσα αλλά και η ρυμοτομία της πόλης με τις οικοδομές κτισμένες στα στενά η μια πάνω στην άλλη. Τα φρούτα σε στοίβες στη λαϊκή, τα μαζεμένα τραπέζια και οι καρέκλες της ταβέρνας στριμωγμένα σε μια γωνία νωρίς το πρωί, ακόμα και οι άπειρες μονάδες των air condition και του γκαζιού που συνωστίζουν τα μπαλκόνια των οικοδομών.
Υπάρχει μια ιδιαίτερη ισορροπία αναρχίας και αυθορμητισμού που κάνει όλες αυτές τις εικόνες μέρος του οπτικού λεξιλογίου μου.

Περισσότερα εδώ