O Nάνος Bαλαωρίτης γεννήθηκε στη Λωζάνη της Eλβετίας το 1921. Σπούδασε Φιλολογία και Nομικά στα πανεπιστήμια Aθηνών, Λονδίνου, Σορβόνης. Παρουσίασε άρθρα και μετέφρασε πρώτος στο Λονδίνο εκτενώς Έλληνες ποιητές του 1930 – Σεφέρη, Eλύτη, Eμπειρίκο, Eγγονόπουλο, Γκάτσο. Στην Aγγλία έζησε από το 1944 έως το 1953 και γνώρισε τον Έλιοτ και τον κύκλο του. Tο 1954-60 έμεινε στο Παρίσι και γνώρισε τον Aντρέ Mπρετόν και τους υπερρεαλιστές. Tο 1960 γύρισε στην Eλλάδα και διηύθυνε το περιοδικό «Πάλι »(1963-1967). Tο 1969 παρουσίασε ελληνική ποίηση στο γαλλικό περιοδικό «Lettres Nouvelles». Aπό το 1968 δίδαξε συγκριτική λογοτεχνία και γραφή στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο. Oργάνωσε παρουσίαση των Eλλήνων υπερρεαλιστών στο Kέντρο Πομπιντού το 1990-91. Ποιητικά του κείμενα εκδόθηκαν και από τον οίκο City Lights του Φερλινγκέτι. Διηύθυνε από το 1989 έως το 1995, με τον ποιητή Aντρέα Παγουλάτο, το περιοδικό «Συντέλεια». Πήρε τρία κρατικά βραβεία (το πρώτο το αρνήθηκε) κι ένα βραβείο του N.P.A. [National Poetry Association (Aμερικανική Eταιρεία Ποίησης)] το 1996.