Η μουσική είναι κάτι το μαγικό. Έχει τη μοναδική δύναμη να μιλά κατευθείαν στην καρδιά, να ξυπνάει αναμνήσεις, να προκαλεί συναισθήματα, και να εκφράζει όσα δεν χωράνε στις λέξεις.
Μία νέα γυναίκα μας παίρνει από το χέρι και μας δείχνει την ομορφιά και τη φρίκη που έζησε ως παιδί δίπλα σε μία χαρισματική μητέρα που υπέφερε από νευρική ανορεξία. Η μουσική όμως θα είναι πάντα εκεί για να δώσει φωνή σε μαμά και κόρη όταν ασφυκτιούν, όταν πνίγονται, όταν νιώθουν πως τα λόγια δεν αρκούν.
Ένα ταξίδι στο χρόνο μέσα από τα μάτια μιας αθώας παιδικής ψυχής, ένα ψηφιδωτό φτιαγμένο με γέλια και με δάκρυα, και μια ωδή στη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Ό,τι θυμάμαι υπήρξε.
Κι ό,τι ξέχασα με έπλασε.
Όσα δεν χώρεσαν σε μια οικογενειακή φωτογραφία, ζητούν τώρα να ακουστούν.
Ένας νόστος στον κόσμο της παιδικής ηλικίας· έναν κόσμο που συντίθεται κομμάτι-κομμάτι δημιουργώντας μία σκοτεινή οικογενειακή saga.
Πώς συγχωρείς αυτό που δεν εξηγήθηκε ποτέ;
Ένα ταξίδι στη μνήμη λοιπόν, μέσα από τη διαρκή μεταμόρφωση, το χιούμορ, την
ένταση και τη συγκίνηση.
Τελικός προορισμός: η αποδοχή και η συγχώρεση.
Ο χώρος του έργου είναι οι συνεχώς εναλλασσόμενες αναμνήσεις. Οι προβολές, η υπερβατική δύναμη του φωτός και της σκιάς και η μουσική μάς συντροφεύουν σε αυτή την κατάβαση ως οδηγός και ως παρηγοριά.
10°
