Raised in Captivity του Νίκι Σίλβερ

«-Δεν δίνω δεκάρα για τα όνειρά σου! Δεν είμαι της σχολής του Φρόυντ εγώ! Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Η ποιότητα του χαρακτήρα είναι γραμμένη στο DNA εκ γενετής.
-Πώς μπορείτε να το λέτε αυτό; Είστε ψυχίατρος!
-Είμαι ένα κτίριο που φλέγεται… είμαι ο Τιτανικός… όλοι με εγκαταλείπουν!

Ο Σεμπάστιαν, ένας νεαρός άνεργος δημοσιογράφος, ζει απομονωμένος από τους ανθρώπους τα τελευταία δέκα χρόνια, ανίκανος να διαχειριστεί το χαμό του συντρόφου του. Όταν η μητέρα του ξαφνικά πεθαίνει, αναγκάζεται να επιστρέψει στην πόλη όπου μεγάλωσε. Εκεί θα ξεκινήσει μια σειρά τυχαίων γεγονότων που θα ταράξουν τη βολή του και θα τον κάνουν να αναθεωρήσει τις βεβαιότητές του: Η συναισθηματικά ευάλωτη αδελφή του που δεν θέλει με τίποτα να τον αποχωριστεί, ο σύζυγός της που εγκαταλείπει την ιατρική για να αφοσιωθεί στη ζωγραφική, η ψυχολόγος του που δυσκολεύεται να αντέξει την απόρριψη και φτάνει στις πιο ακραίες λύσεις…

Όλα μοιάζουν να τον φέρνουν προ των ευθυνών του με έναν εντελώς δυσάρεστο τρόπο. Όλα εκτός από ένα: η επικοινωνία του με τον καλύτερό του φίλο – έναν φυλακισμένο, καταδικασμένο για φόνο, που δεν έχει συναντήσει ποτέ.

Για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή από την ομάδα Γκαράζ, το Raised in Captivity πραγματεύεται με τον πιο κωμικοτραγικό τρόπο το παράδοξο των ανθρώπινων σχέσεων, τη μοναξιά, τη βία, την απώλεια και τη μνήμη. Στη διάρκεια του έργου, οι χαρακτήρες καλούνται να υπάρξουν σε έναν κόσμο όπου όλα τα γνωστά συστήματα, όλα όσα κρατούσαν μέχρι σήμερα τον κόσμο στη θέση του (από την θρησκεία και την επιστήμη, μέχρι την τέχνη και την πολιτική) καταρρέουν με εκκωφαντικό τρόπο μπροστά στα αμήχανα μάτια τους.

Και είναι αυτή η πιο καίρια στιγμή για να αναρωτηθούν: «ποιο παιδικό τραγούδι θα χώσω πρόχειρα στις τσέπες μου, αν χρειαστεί να περάσω τρέχοντας τα σύνορα;»