Lacrimosa ή το Απέπρωτο

Ένα ζεύγος επιτυχημένων δικηγόρων εξαφανίζεται μυστηριωδώς, αφήνοντας πίσω τους τα εντεκάχρονα τότε παιδιά τους (ένα αγόρι και ένα κορίτσι), καθώς και κάποιους ακατάληπτους στίχους σε ένα μωβ τετράδιο.
Έντεκα χρόνια μετά, τα δύο παιδιά, που πια είναι γύρω στα είκοσι δύο, αποφασίζουν να ξανασκεφτούν εκείνη τη νύχτα - να την αναπαραστήσουν - με μια αυτοσχέδια τελετή.

Το παιχνίδι ρόλων ξεκινά, Ο Κ (το αγόρι) και η Ρ (το κορίτσι) επιλέγουν να υποδυθούν τους γονείς τους εκείνη τη νύχτα. Με αυτή την πράξη προσπαθούν να κατανοήσουν τι συνέβη, ποια ήταν τα αίτια της εξαφάνισης, ποιοι ήταν οι γονείς τους - και τι σχέση είχαν με τα παιδιά που ήταν τότε.

Ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα κι αμαρτωλά έργα του Θανάση Τριαρίδη, ζωντανεύει  σε σκηνοθεσία του Χρήστου Καρασαββίδη. Το Lacrimosa είναι ένα από τα πιο αιχμηρά και συγκλονιστικά έργα του Θανάση Τριαρίδη. Στην καρδιά του βρίσκεται η ανθρώπινη απελπισία και η αδυναμία να συμφιλιωθούμε με το κακό που μας περιβάλλει αλλά και μας κατοικεί.

Ο τίτλος, δανεισμένος από τη νεκρώσιμη ακολουθία του Μότσαρτ, γίνεται αφετηρία για μια παράσταση που αγγίζει το ανείπωτο: το πένθος, την ενοχή, την οδύνη και την ελπίδα που αναδύεται μέσα από τη σκοτεινότερη στιγμή. Στο Lacrimosa η γλώσσα γίνεται σπαρακτική μουσική, ένας ύμνος στην αδυναμία και ταυτόχρονα μια κραυγή ενάντια στη λήθη. Ένα κείμενο που εξετάζει κατά πρόσωπο την αμαρτία, την επιθυμία και την συνενοχή.

Η παράσταση, με την Κάτια Νεκταρίου και τον Βασίλη Τριανταφύλλου, μετατρέπει τη θεατρική αίθουσα σε χώρο τελετουργίας, όπου ο θεατής δεν μένει αμέτοχος. Ο μύθος περνά από γενιά σε γενιά. Κι αυτή η επίκτητη αποστολή πρέπει να ολοκληρωθεί. Το έργο δεν αφήνει κενά διαφυγής∙ κάθε λέξη και κάθε σιωπή λειτουργεί σαν βήμα προς την αποκάλυψη.