«Η μέρα της φούστας» στο Θέατρο Δίπυλον

Η Ζωή Χατζηαντωνίου παραδίδει μια παράσταση-εμπειρία που λειτουργεί σαν κάτοπτρο αντανακλώντας τον αναβρασμό μιας εποχής που κοχλάζει υπόγεια. Ανατέμνει με ποιητική σκληρότητα το παρόν φέρνοντας στη σκηνή την καθημερινότητα μιας κοινωνίας σε οριακή κατάσταση. Θέτει ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα, καλώντας το κοινό να αναμετρηθεί με το πραγματικό: την κοινωνική αδικία, την ανοχή, τη μισαλλοδοξία, την παρακμή των παραδεδομένων αξιών, την απώλεια της εμπιστοσύνης στην εκπαίδευση, στους θεσμούς και στις σύγχρονες δημοκρατίες.

Η Σόνια, καθηγήτρια λογοτεχνίας, στοχοποιείται γιατί προσέρχεται στο σχολείο φορώ-ντας φούστα. Ένα πρωί ένα τυχαίο συμβάν μετατρέπει τη σχολική τάξη σε πεδίο μάχης. Καθηγήτρια και μαθητές εκρήγνυνται, συγκρούονται, καταρρέουν και ανασυντίθενται· ανακαλύπτουν τη δύναμη της βίας, κραυγάζουν για ελευθερία.

Μπορεί χωρίς βία να εξευ-γενισθεί η βαναυσότητα του ανθρώπου; Μπορεί χωρίς βία να επιτευχθεί ό,τι θεωρείται «μορφωτικό»; Πού οδηγείται μια κοινότητα όταν αναζητά τον θύτη εντός της, τη στιγμή που όλοι είμαστε θύματα ενός έξωθεν βίαιου μηχανισμού που μας διαμορφώνει και μας εξαναγκάζει σε έναν καθημερινό πόλεμο μέχρι τελικής αλληλλοεξόντωσης;

Με μότο τη σκέψη του Βάλτερ Μπένγιαμιν Κάθε μνημείο πολιτισμού είναι και ένα τεκ-μήριο βαρβαρότητας, η Ζωή Χατζηαντωνίου προτείνει ένα βίαιο και παράφορο έργο κα-ταιγιστικών ρυθμών, συγκρούσεων και ανατροπών που εκκινεί από την απόγνωση μιας γυναίκας λίγο πριν χάσει ολοκληρωτικά την πίστη της στον Άνθρωπο και στην Ελευθερία, στη δύναμη του Λόγου και της Τέχνης, τους κληροδοτημένους από την ελληνική αρχαιό-τητα ακρογωνιαίους λίθους της Ευρώπης της Δημοκρατίας και της Χαράς.

Το κείμενο της παράστασης βασίζεται ελεύθερα στο έργο του Ζ. Π Λίλιενφελντ και τη διασκευή των Γ. Χίλιε και Ν. Ερπουλάτ. Τα αποσπάσματα των έργων που χρησιμοποιού-νται στην παράσταση βασίζονται στις μεταφράσεις του Γιώργου Δεπάστα.