Ο «Μουνής» της Λένας Κιτσοπούλου στο Olvio

Γλέντια, φωνές, τραγούδια, κλαρίνα και μαχαίρια, ανεκπλήρωτοι έρωτες και απραγματοποίητα όνειρα, παρελαύνουν σε ένα κομμωτήριο στην ελληνική επαρχία. Τα κουτσομπολιά πάνε κι έρχονται όπως τα ρόλεϊ στα κεφάλια των γυναικών που ανελέητα κρίνουν και κατακρίνουν τους πάντες και τα πάντα. Μια νεαρή κοπέλα -ξεφυλλίζοντας περιοδικά- ελπίζει να έρθει η μέρα που θα μπει και η ίδια σε μια σελίδα σ’ αυτό.

Στο καφενείο, άντρες με κομπολόγια στα χέρια διαδίδουν νέα κι ένα μικρό αγόρι ονειρεύεται...

Οι ζωές των άλλων μπαίνουν στο μικροσκόπιο για να ξορκίσουν αμαρτίες. Οι ανθρώπινοι χαρακτήρες σε ρόλους κωμικοτραγικούς, τόσο βίαιους όσο και τρυφερούς. Το παραμύθι του έρωτα, του θανάτου αλλά και μια βίαια δομημένη κοινωνία, μέσα από τις ζωγραφιές πάνω σ’ ένα τραπεζομάντιλο καφενείου.

Και ο Μουνής, σα σκιάχτρο σε χωράφι, στέκει εκεί, σύμβολο της ύπαρξής του, σταθερό, αινιγματικό, σιωπηλός παρατηρητής μιας κοινωνίας που ξέρει τα πάντα, αλλά δε λέει τίποτα.