Μαντάμ Μποβαρί

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του Γκιστάβ Φλομπέρ αποτελεί ένα σπουδαίο, ρεαλιστικό έργο-σταθμό στη λογοτεχνία του 19ου αιώνα, όμως παρόλες τις προσπάθειες σπουδαίων σκηνοθετών στο παρελθόν (από τον Ζαν Ρενουάρ έως τον Κλοντ Σαμπρόλ) δεν μοιάζει να έχει βρει μια αντάξια του μύθου του κινηματογραφική μεταφορά. Και, δυστυχώς, η ταινία της Σοφί Μπαρτ δεν πετυχαίνει να φέρει κάτι καινούργιο, αντίθετα, λειαίνοντας την ιστορία, αφαιρώντας γεγονότα όπως την ύπαρξη της κόρης της Έμα Μποβαρί και δίνοντας την αίσθηση πως τα γεγονότα διαδραματίζονται σε πολύ πιο σύντομο χρονικό διάστημα απ’ ό,τι στο βιβλίο, αδυνατίζει ακόμη περισσότερο τον αντίκτυπο της τραγικής πορείας της ηρωίδας της. Το φιλμ προσπαθεί να τονίσει το φεμινιστικό υπόβαθρο της «Μαντάμ Μποβαρί», την αδυναμία επιλογών και κινήσεων για μια γυναίκα με ελεύθερο πνεύμα σε μια εποχή που δεν είχε ανοχή για τέτοιου είδους συμπεριφορές, αλλά αυτό αποτελεί ούτως ή άλλως μία από τις βασικές θεματικές του Φλομπέρ. Όμως σε αυτή την εξαιρετικά φωτογραφημένη και ικανώς ερμηνευμένη από τη Μία Γουασικόφσκα «Μαντάμ Μποβαρί» της Μπαρτ, η ηρωίδα μοιάζει λιγότερο με θύμα της εποχής και των συνθηκών της και λίγο πιο πολύ απ’ όσο θα έπρεπε με μια εκνευριστική άμυαλη γυναίκα, κάτι που μάλλον υπονομεύει παρά ενισχύει τη φεμινιστική αυτή προσέγγιση. Κάπως έτσι το φιλμ καταλήγει σε κάτι που θα μπορούσε να περιγραφεί ως επιφανειακή και καλλιγραφική αφήγηση μιας τραγικής, ρομαντικής ιστορίας, που την παρακολουθείς αλλά δεν σε αγγίζει. Περισσότερο σαν ένα επεισόδιο του υποθετικού σίριαλ «The Real Housewives of a French Village in the 1820s» και λιγότερο σαν μια ταινία βασισμένη σε ένα βιβλίο με ένταση και βάθος.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Σόφι Μπάρτες
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μία Γουασικόφσκα, Χένρι Λόιντ Χιουζ, Έζρα Μίλερ, Ρις Ίφανς