Μανταρίνια

Η ταινία του Ζάζα Ουρoυσάντζε είναι η πρώτη εσθονική παράγωγη που βρέθηκε υποψήφια στην κατηγορία της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας στα φετινά Όσκαρ και δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις το γιατί. Αυτό το αντιπολεμικό δράμα μπορεί να μην έχει να προτείνει κάτι καινούργιο κινηματογραφικά, αλλά αφηγείται με εξαιρετικό τρόπο μια απλή και απόλυτα λειτουργική ιστορία. Το αντιπολεμικό της μήνυμα είναι ξεκάθαρο μα ποτέ διδακτικό, οι χαρακτήρες της σκιαγραφούνται αφαιρετικά μα με σαφήνεια και ο τόνος της είναι σοβαρός μα ποτέ υπερβολικά δραματικός ή βαρύγδουπος. Χάρη σε μια ομάδα εξαιρετικών ηθοποιών και ένα σενάριο που κρατά μόνο τα βασικά λειτουργώντας σχεδόν σαν παραβολή, το φιλμ κατορθώνει δείχνοντάς μας μια μικρή μόνο εικόνα ενός μεγάλου προβλήματος να αποκαλύψει μια πολύ ανοιχτή θέα. Κυρίως στους χαρακτήρες και στην ουσία τους. Δεν είναι δύσκολο να φανταστείς από πολύ νωρίς την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει η ιστορία και η αλήθεια είναι πως από το πρώτο πλάνο στο οποίο ο ήρωας φτιάχνει ξύλινα καφάσια για τα μανταρίνια του γείτονα, μπορείς σχεδόν να φανταστείς πως θα χρησιμοποιήσει αργότερα τις ικανότητές του στην ξυλουργική, όμως ακόμη κι αν είναι γνώριμη αυτή η διαδρομή δεν παύει να είναι λιτή, καλοφτιαγμένη, ανθρώπινη και συγκινητική.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ζάζα Ουρουσάντζε
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Λέμπιτ Ούλφσακ, Έλμο Νουγκάνεν, Γκιόργκι Νακασίντζε