Μακριά από τους ανθρώπους

Βασισμένο σε ένα διήγημα του Αλμπέρ Καμί, το φιλμ του Νταβίν Ελχόφεν διαδραματίζεται με φόντο τον αγώνα της Αλγερίας για Ανεξαρτησία, αλλά δεν είναι μια ταινία για τα ιστορικά γεγονότα ή απαραίτητα για την εποχή της, αφού μέσα από την απλή ιστορία της κατορθώνει να κάνει την αναγωγή σε κάτι βαθύτερο, σχεδόν υπαρξιακό. Και το «Μακριά από τους ανθρώπους», ήδη από τον τίτλο του, ήδη από τον ξερό, ερημικό τόπο όπου διαδραματίζεται, κάνει σαφή τη λιτή του φύση που μοιάζει να στοχεύει σε κάτι εσωτερικό, σε κάτι που κρύβεται κάτω από την αφηγηματική επιδερμίδα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η ιστορία δεν είναι από μόνη της ενδιαφέρουσα. Μπορεί να είναι λακωνική, όμως χτίζεται σε περισσότερα από ένα επίπεδα και αποκτά συναισθηματικό βάθος και ειδικό ψυχολογικό βάρος μέσα από τις ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών, τη μετρημένη σκηνοθεσία, τη σπουδαία μουσική του Νικ Κέιβ και του Γουόρεν Έλις, ακόμη κι από την ίδια τη χρήση του τοπίου που μεταμορφώνεται σε έναν ακόμη χαρακτήρα. Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία που τρυπώνει με ευκολία κάτω από το δέρμα και κυλά προς στην καρδιά και το μυαλό, μια απόλυτα λειτουργική παραβολή για το πόσο μικρή είναι η απόσταση που τελικά χωρίζει ανθρώπους που μοιάζουν ολωσδιόλου διαφορετικοί. Μια παραβολή που μοιάζει εύκολο να ξεχάσεις, μα που η σημασία της είναι πάντα εξαιρετικά σημαντική...

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νταβίντ Ελχόφεν
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Βίγκο Μόρτενσεν, Ρεντά Κατέμπ