Το διαζύγιο

Διαδραματίζεται ολόκληρο σε μια αίθουσα ενός (μάλλον μίζερου) θρησκευτικού δικαστηρίου και αποτελεί το τελικό μέρος μιας τριλογίας, αλλά τίποτα από τα δύο αυτά στοιχεία ας μη σταθεί εμπόδιο στη σκέψη σας να δείτε αυτή την ταινία. Το γεγονός ότι πιθανότατα δεν έχετε δει το «To Take a Wife» και το «7 Days», γυρισμένα το 2004 και το 2008, τα οποία αφηγούνται πρότερα κεφάλαια της ζωής των δύο βασικών ηρώων, το μόνο πρόβλημα που θα σας δημιουργήσει ενδεχομένως είναι η επιθυμία να ανακαλύψετε και να δείτε εκείνες τις ταινίες. Όσα χρειάζεται να ξέρετε για το «Διαζύγιο» περιέχονται εδώ, αφού το φιλμ περικλείει στο μάλλον «αφαιρετικό» του σχήμα όλη την ένταση, την πολυπλοκότητα, το συναίσθημα ενός συναρπαστικού μελοδράματος, αλλά και τη δύναμη, τη «χρησιμότητα» μιας βαθιά πολιτικής ταινίας. Πολιτικής, όχι μόνο λόγω του μηνύματος που περιέχει, το πώς σε μια σύγχρονη χώρα σαν το Ισραήλ κάτι τόσο βασικό όσο το δικαίωμα στην προσωπική ευτυχία κι ελευθερία κρίνεται ακόμη μέσα από μια τόσο θεοκρατική και οπισθοδρομική διαδικασία, αλλά και στον τρόπο που κοιτάζει τις σχέσεις των ανθρώπων, τους μηχανισμούς του εγώ, της ανάγκης, της εξάρτησης, της αγάπης, ειλικρινούς ή διαστρεβλωμένης. Μέσα από την αυστηρή λιτή του αφήγηση, μέσα από τις εξαιρετικές ερμηνείες των δύο βασικών πρωταγωνιστών του, το «Διαζύγιο» γίνεται ένα συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ που σε εξαντλεί και σε παρασύρει, που δεν καταφεύγει σε εύκολα κατηγορώ μα που γυμνάζει το θυμικό μαζί με το μυαλό, σε μια εξαιρετική άσκηση κινηματογραφικής και συναισθηματικής ακρίβειας που αξίζει να βιώσετε.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ρόνιτ και Σλόμι Ελκαμπέτζ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Ρόνιτ Ελκαμπέτζ, Σιμόν Αμπκαριάν, Σασόν Γκαμπάι