Χωρίς μέτρο

Καταλαβαίνω τι σκέφτεστε. Μια ταινία για έναν ντράμερ; Ναι μια ταινία για έναν ντράμερ. Κι ακόμη κι αν στο αιώνιο ερώτημα απαντούσατε πάντα «κιθαρίστας», αφήστε στην άκρη κάθε προκατάληψή σας και μην κάνετε το λάθος να παραβλέψετε αυτή την ταινία σαν κάτι που ενδεχομένως δεν σας αφορά. Γιατί αν αυτή η ταινία δεν σας αφορά, τότε αυτό που στ’ αλήθεια δεν σας αφορά είναι ένα κυριολεκτικά ηλεκτρισμένο σινεμά, μια ταινία που είναι πιο τεταμένη και από θρίλερ, πιο απολαυστική από οποιοδήποτε μπλοκμπάστερ, που μιλά για εσάς ή για οποιονδήποτε έχει προσπαθήσει να κατορθώσει κάτι που τον ξεπερνά σε αυτή τη ζωή. Ναι, το «Whiplash» έχει στο κέντρο του μια ιστορία για ένα μουσικό, αλλά αυτό δεν είναι παρά μόνο η αφορμή για μια γεμάτη ένταση, σχεδόν υπαρξιστική πραγματεία πάνω στην ανάγκη να καταφέρεις κάτι παραπάνω και στα όσα είσαι έτοιμος να θυσιάσεις για να τα καταφέρεις. Ένα φιλμ πάνω στη μάχη της ανθρωπιάς και στην απόπειρα επίτευξης της τελειότητας, γεμάτο από σκέψεις πάνω στην περίπλοκη δυναμική των σχέσεων του μαθητή και του δασκάλου ή κάθε σχέση δύναμης και υποταγής, εξάρτησης και θαυμασμού. Και είναι επίσης μια ταινία που δεν γίνεται να σε αφήσει ασυγκίνητο, που σε ξεσηκώνει με δύο αριστοτεχνικές ερμηνείες (ο Τζέι Κέι Σίμονς στο ρόλο του «άκαρδου» καθηγητή θα φύγει σίγουρα με το Όσκαρ Β΄ Ανδρικού ρόλου), μια σκηνοθεσία που δεν χάνει ούτε μια φορά το μέτρο και το ρυθμό κι ένα φινάλε που πολύ απλά έχει ήδη μείνει κλασικό.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντάμιεν Σαζέλ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Τζέι Κέι Σίμονς, Μάιλς Τέελερ, Μελίσα Μπενόις