Η έξοδος: Θεοί και Βασιλιάδες

Το Χόλιγουντ δείχνει να ενδιαφέρεται στα σοβαρά για μεταφορές στο σινεμά ιστοριών από τη Βίβλο, αν όμως το «Νώε» του Ντάρεν Αρονόφσκι κι ακόμη περισσότερο «Η Έξοδος» τώρα αποτελούν ενδείξεις για τη συνέχεια, αυτό το ενδιαφέρον θα ήταν καλό να σταματήσει εδώ. Το όποιο ενδιαφέρον σε μια καινούργια αφήγηση αυτής της πολύ παλιάς ιστορίας βρίσκεται ασφαλώς στα ειδικά εφέ και στον τρόπο να απεικονίσεις πράγματα, όπως το χτίσιμο των πυραμίδων, τις εφτά πληγές του Φαραώ και το άνοιγμα της Ερυθράς Θάλασσας στην οθόνη, εντυπωσιακά και με αληθοφάνεια. Και φυσικά όλα τα παραπάνω είναι θεαματικά, αλλά δεν αρκούν για να στηρίξουν μια ταινία 150 λεπτών που στο μεγαλύτερο μέρος της διάρκειάς της είναι μάλλον βαρετή και παίρνει τον εαυτό της υπερβολικά στα σοβαρά. Και δυστυχώς, όπως και οι θεατές του, μοιάζει να ενδιαφέρεται περισσότερο για το θέαμα από ό,τι για τους ανθρώπους, δίχως να ενδιαφέρεται να χτίσει στ’ αλήθεια χαρακτήρες μα μόνο εντυπωσιακά set pieces.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ρίντλεϊ Σκοτ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Κρίστιαν Μπέιλ, Άαρον Πολ, Τζόελ Έτζερτον