Ήσυχες μέρες

Μία από εκείνες τις ταινίες στις οποίες δεν συμβαίνουν πολλά, αλλά που το παιχνίδι παίζεται στις σιωπές, τις μικρές στιγμές και την ατμόσφαιρα, το «Ήσυχες μέρες» είναι αναμφίβολα μια εμπειρία που δεν θα ικανοποιήσει τους θεατές που δεν έχουν αποθέματα υπομονής, αλλά την οποία άλλοι θα απολαύσουν με το παραπάνω. Με δύο εξαιρετικούς πρωταγωνιστές να σηκώνουν το βάρος της ταινίας και με την κάμερα του Φερνάντεζ να ανακαλύπτει βαθύτερα επίπεδα στο φαινομενικά αδιάφορο και να επενδύει με γοητεία το μπανάλ, το φιλμ κατορθώνει να λειτουργεί σχεδόν υπνωτικά, βυθίζοντάς σε στη νωχελική του πραγματικότητα και κάνοντάς σε μάρτυρα της ιδιότυπης σχέσης που αναπτύσσεται ανάμεσα στη μοναχική γυναίκα και το διστακτικό νεαρό. Τρυφερή και ζεστή, αυτή η μικρή ιστορία ξετυλίγεται με μαεστρία και ομορφιά και μένει στο μυαλό με τον τρόπο που το κάνει ένα τραγούδι που άκουσες στα κλεφτά να παίζει από ένα παράθυρο περπατώντας στο δρόμο ένα ζεστό μεσημέρι.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Άαρον Φερνάντεζ Λεζουρ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Κριστιάν Φερέρ, Αντριάνα Παζ