Ηρακλής

Κάνεις δεν θα μπορούσε να κατηγορήσει την ελληνική μυθολογία για έλλειψη φαντασίας ή, κυριολεκτικά, απίθανων ιστοριών, οπότε καμιά απολύτως αντίρρηση για τον τρόπο που το Χόλιγουντ χειρίζεται τους ήρωές της στα blockbuster του. Καμιά επίσης αντίρρηση για το πώς αυτή η ταινία δοκιμάζει να χωρέσει την περιπέτεια, την αλά «300» βία και το χαβαλέ σε ένα πακέτο. Υποθέτουμε, πηγαίνοντας να δεις μια ταινία του Μπρετ Ράτνερ με τον Ντουέιν Τζόνσον στο ρόλο του Ηρακλή λίγο-πολύ ξέρεις τι περιμένεις να δεις. Και από αυτή την άποψη το φιλμ είναι χορταστικό και διασκεδαστικό. Θα τολμούσαμε να πούμε ακόμη κι έξυπνο στον τρόπο που χειρίζεται το τι είναι αυτό που κάνει έναν ήρωα και το πώς χτίζονται οι μύθοι. Η μόνη ουσιαστική αντίρρηση είναι αισθητική. Αφορά στο ότι το φιλμ δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το αρχαίο κάλλος και πως συγκρίνοντας τους μηρούς και τα μπράτσα του πρωταγωνιστή με αυτά των αρχαίων αγαλμάτων το μόνο που βλέπεις είναι μια μάλλον αποκρουστική φτήνια. Άλλες εποχές - άλλα ήθη, υποθέτουμε...

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μπρετ Ράτνερ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Ντουέιν Τζόνσον, Ρούφους Σίουελ, Τζον Χερτ