Toy Story 3

Όπως κι ο δεκαεφτάχρονος πλέον Άντι, το πάλαι ποτέ πιτσιρίκι του πρώτου “Toy Story”, έτσι κι εσείς πιθανότατα θα νιώθετε πλέον υπερβολικά μεγάλοι για παιχνίδια. Ίσως το αυτό να ισχύει ακόμη και για την ίδια την Pixar, η οποία εδώ και χρόνια έχει αφήσει πίσω τη συνηθισμένη λογική των ταινιών κινουμένων σχεδίων «για παιδιά» φτιάχνοντας «ενήλικα» φιλμ που φλερτάρουν με κάτι παραπάνω από τη «διασκέδαση», σαν το “Wall-Ε” ή το «Ψηλά στον ουρανό». Ακόμη κι έτσι όμως, και παρότι ο κυνικός εαυτός μας μάλλον έχει κερδίσει κάμποσους πόντους απ’ όταν πριν δεκαπέντε χρόνια γνωρίσαμε και αγαπήσαμε τον καουμπόη Γούντι και τον αστροναύτη Μπαζ, τα παιχνίδια δηλαδή του “Toy Story”, το μαγικό φίλτρο της Pixar εξακολουθεί να δουλεύει το ίδιο καλά, έστω κι αν το φιλμ μοιάζει να επιστρέφει πίσω σε θεματικές και μια πιο απλοϊκή λογική που η εταιρεία έχει πια ξεπεράσει. Στην τρίτη ταινία της σειράς, ο Άντι ετοιμάζεται να πάει στο κολέγιο και τα παιχνίδια του έχουν να αντιμετωπίσουν την προοπτική της σοφίτας ή των σκουπιδιών, αλλά θα καταλήξουν τελικά σε έναν παιδικό σταθμό, που μπορεί να μοιάζει με παράδεισο, αλλά είναι στην πραγματικότητα τόπος βασανιστηρίου στα χέρια άτακτων, άτσαλων, υπερκινητικών πιτσιρίκων. Η προσπάθειά τους να ξεφύγουν από εκεί και να ανατρέψουν την αυταρχική ολιγαρχία που έχει επιβάλει ένας μοβ-ροζ λούτρινος αρκούδος, θα γεμίσει τη διάρκεια του φιλμ με μια περιπέτεια που θα παρασύρει τελικά ακόμη και τους πιο δύσπιστους και που θα χωρέσει στο τέλος της ένα φινάλε αντάξιο των αναμνήσεών μας και των δυνατοτήτων της Pixar να χειρίζεται με τρόπο αριστοτεχνικό το θυμικό μας. Παρά το καινούργιο λούστρο του 3D (που ευτυχώς δεν γίνεται ποτέ αντικείμενο «εκμετάλλευσης» ή εύκολου εντυπωσιασμού), το φιλμ δεν παύει να δείχνει κι αυτό με τη σειρά του σαν ένα λιγάκι παλιό παιχνίδι που μοιάζει ξεχασμένο στο βάθος μιας ντουλάπας: σου δίνει ακόμη χαρά, αλλά κυρίως για όσα σου θυμίζει, γι’ αυτά που συμβολίζει κι όχι για τη «χρηστικότητα» ή την αληθινή του αξία… 

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λι Άνκριτς
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Τομ Χανκς, Τιμ Άλεν, Τζόαν Κιούζακ, Νεντ Μπίτι