Killers

Η οικογενειακή ζωή των κατασκόπων-με-άδεια-να-σκοτώνουν συνήθως έχει ελάχιστο ενδιαφέρον μέχρι τη στιγμή που η γυναίκα τους θα ανακαλύψει τι ακριβώς κάνουν πίσω από την πλάτη τους. Κατ’ αυτό τον τρόπο, ταινίες σαν το «O κύριος και η κυρία Σμίθ», τα «Αληθινά ψέματα», ή το “Killers” –που θυμίζει και τα δύο παραπάνω– θα μπορούσαν να ιδωθούν σαν μεταφορές για το σύγχρονο γάμο και την εμπιστοσύνη. Απλά με την προσθήκη εκρήξεων και μπαζούκας. Κάτω από μια τέτοια θεώρηση δεν ξέρω τι λέει για τη γυναικεία ψυχολογία η στάση της Κάθριν Χάιγκλ όταν ανακαλύπτει ότι ο Άστον Κούτσερ έχει λογαριασμό στο twitter, συγνώμη, είναι πρώην κατάσκοπος, εντούτοις η ερμηνεία της είναι αυτή που δίνει στο φιλμ του Ρόμπερτ Λούκετιτς το νεύρο που χρειάζεται. Διότι αν η πλοκή ακολουθεί μια εντελώς προβλέψιμη διαδρομή και ο Κούτσερ δείχνει λιγότερο πάθος κι απ’ όταν κάνει update στο λογαριασμό του στο twitter, η Χάιγκλ δείχνει ότι «το έχει» ακόμη κι όταν το «το» λείπει από το σενάριο. Η ερμηνεία της μαζί με το μουστάκι του Τομ Σέλεκ (που κλέβει μερικά από τα πιο πετυχημένα αστεία) και το ποτήρι της Κάθριν Ο’Χαρα (που είναι πάντα μισογεμάτο) κρατούν ένα ενδιαφέρον που χάνεται γρήγορα, έστω κι αν στο περιθώριο εκρήξεις συνταράσσουν την οθόνη και ο αριθμός των νεκρών αγγίζει το body count ταινιών του Σιλβέστερ Σταλόνε…

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ρόμπερτ Λούκετιτς
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Κάθριν Χάιγκλ, Άστον Κούτσερ, Τομ Σέλεκ, Κάθριν Ο’Χάρα