Ξέστρωτα κρεβάτια

Μπορείς να το πεις και hipster cinema –πιθανότατα θα κάνει τους θαμώνες της Καρύτση να στηθούν στην ουρά–, αλλά θα το αδικήσεις. Το κρεβάτι που στρώνει ο Αργεντίνος Αλέξις Ντος Σάντος έχει υπόστρωμα την ελευθερία της νουβέλ βαγκ και σκεπάσματα φτιαγμένα από την εύθραυστη ομορφιά της νεανικής ευαισθησίας. Μπορεί να δείχνει κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μιας γενιάς που σπούδασε «έξω» και ακούει indie pop, αλλά η ιστορία του Ισπανού Αξλ και της Γαλλίδας Βέρα ακολουθεί την cool γεωγραφία ενός arty Λονδίνου, μα νοιάζεται περισσότερο για την καρδιά παρά για τα ρούχα των χαρακτήρων του. Καμιά φορά μπορεί να προσπαθεί σκληρότερα απ’ όσο χρειάζεται να ταιριάξει τις εικόνες του στη μουσική, κατά στιγμές ίσως εξιδανικεύει τους ήρωες ή τις συνθήκες της ζωής τους, όμως κατορθώνει να πιάσει την οσμή της νιότης και την αναζήτηση που αυτή συνεπάγεται. Την αναζήτηση ενός δρόμου, ενός άλλου, του ίδιου σου του εαυτού. Ο Αξλ ψάχνει τον πατέρα του, η Βέρα ψάχνει κάποιον για να γεμίσει το άδειο κρεβάτι που άφησε ο πρώην φίλος της, αλλά θα καταλήξουν να βρουν ο ένας τον άλλο – μια που ακόμη κι αν δεν το ήξεραν βρίσκονταν κυριολεκτικά ο ένας δίπλα στον άλλο από την αρχή.  Ο Αλέξις Ντος Σάντος, που είχε κερδίσει τις εντυπώσεις με την πρώτη του ταινία Glue, ξένος κι ο ίδιος στο Λονδίνο, μιλά για την πραγματικότητα μιας γενιάς που ορίζεται μόνο από τη γεωγραφία του ίδιου της του εαυτού και κατορθώνει να φτιάξει ένα φιλμ που μοιάζει με όνειρο ή με αποσπάσματα αφηγήσεων που ακούς από διαφορετικές παρέες σε ένα πάρτι. Το πώς τελειώνει μια ιστορία δεν είναι αυτό που έχει σημασία. Το πώς τη ζεις είναι εκείνο που μετρά, σε μια ταινία που φέρνει το ρομαντισμό στα μέτρα μιας γενιάς και μιας ηλικίας που δεν νοιάζεται για το «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς», αλλά που προτιμά να ονειρεύεται την ουτοπία εξερευνώντας κρεβάτια, πιθανότητες, την ίδια τη ζωή.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αλέξις Ντος Σάντος
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Φερναντο Τιέλβε, Ντέμπορα Φρανσουά, Μισιέλ Χούισμαν, Ίντο Γκόλντμπεργκ