Να κάθεσαι και να κοιτάς

Ο τρόπος που αποτυπώνει τη μελαγχολική, βαθιά υποκριτική, ασφυκτική παγίδα που μπορεί να είναι μια «μικρή πόλη», ένας μικρόκοσμος ανθρώπων που ξέρουν πιο καλά απ’ όσο θα ήθελαν ο ένας τον άλλον, κρατά ακόμη και στις πιο ακραίες απεικονίσεις του στην ταινία του Γιώργου Σερβετά μια επώδυνη αλήθεια. Είναι αυτή η αίσθηση του αδιέξοδου, του να κλωτσάς έναν τοίχο που δίνει στο «Να κάθεσαι και να κοιτάς» τη δύναμή του. Μια αίσθηση που ενισχύεται από μια ατμοσφαιρική, απόλυτα λειτουργική φωτογραφία, που αφήνει την άσχημη ομορφιά μιας μη τουριστικής Ελλάδας να λειτουργήσει σαν ένας ακόμη χαρακτήρας. Και είναι η σωστά δομημένη ιστορία που σε κάνει να ξεπεράσεις κάποιες από τις λεπτομέρειες σε αυτή την απόλυτα πεσιμιστική καταγραφή μιας κοινωνίας, τόσο σκοτεινή που συχνά αγγίζει την υπερβολή ή το προφανές. Και μια κινηματογραφική γλώσσα με σωστό ρυθμό και ανάσες που δεν παγιδεύεται από τις άνισες ερμηνείες του καστ.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιώργος Σερβετάς
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μαρίνα Συμεού, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Νίκο Γεωργάκη, Γιώργο Καφετζόπουλο