Το ακρωτήρι της βίας

Το φιλμ που όχι ακριβώς μυστηριωδώς (αφού είναι μια διεθνής συμπαραγωγή γυρισμένη από έναν Γάλλο) έκλεισε το περσινό φεστιβάλ των Καννών, είναι δυστυχώς μια ταινία που κάθε άλλο παρά άξιζε μια τέτοια τιμητική θέση. Μπορεί ο Ζερόμ Ζαλ να ξέρει πώς να στήσει ένα κυνηγητό, αλλά δεν έχει ιδέα πώς να φέρει με πιστευτό και όχι κλισέ τρόπο στην οθόνη την περίπλοκη δυναμική των χαρακτήρων του, μιας χώρας που εξακολουθεί να παλεύει με τα φαντάσματα ενός σκοτεινού παρελθόντος. Φταίει επίσης ότι το σενάριο μοιάζει να πετά περισσότερες μπάλες στον αέρα απ’ όσες προφανώς μπορεί να πιάσει στη συνέχεια, πόσο μάλλον που οι περισσότερες από αυτές είναι φτιαγμένες από απόλυτα σχηματικές και απλοϊκές, χιλιοειδωμένες και βαρετές ιδέες. Έτσι το «Ακρωτήρι της βίας» καταλήγει να είναι ένα αδιάφορο κουβάρι από αναμασημένες ιδέες και μισοψημένα κλισέ που δεν λειτουργεί σαν δράμα χαρακτήρων, ούτε δυστυχώς σαν αστυνομική περιπέτεια.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ζερόμ Σαλ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Φόρεστ Γούιτακερ