Χωρίς όνομα

Παρά τον ισπανικό τίτλο και το ασιατικό όνομα του σκηνοθέτη του, το Χωρίς όνομα είναι μια  αμερικάνικη ταινία, κι έτσι, είτε το θέλει είτε όχι, υιοθετεί μια συγκεκριμένη οπτική απέναντι στο θέμα της, που είναι φυσικά η παράνομη μετανάστευση από το Μεξικό στις ΗΠΑ. Είναι όμως μια ανεξάρτητη αμερικάνικη ταινία, οπότε θέλει να είναι επίσης ανοιχτόμυαλη, δίκαιη, ελεύθερη από μελοδραματικά κλισέ. Δεν τα καταφέρνει όσο καλά θα ήλπιζε. Ο Κάρι Φουκουνάγκα μοιάζει να αποφεύγει τον προφανή διδακτισμό και τη δακρύβρεχτη συγκίνηση, αλλά δεν μπορεί να ξεφύγει από τη λογική ενός κοινωνικού σινεμά που μοιάζει να προσθέτει στη συνταγή του τις δόσεις του δράματος, της καταγγελίας, της συγκίνησης και της σκληρότητας με ακρίβεια χιλιοστογράμμου. Μία από εκείνες τις ταινίες που θέλουν να ισορροπήσουν την αιχμηρότητα μιας άβολης αλήθειας με τις καλλιτεχνικές αρετές ενός arthouse σινεμά. Έτσι, ακόμη κι αν ο σκηνοθέτης του έκανε κι εκείνος το ταξίδι από το Μεξικό ως τα σύνορα –στην οροφή του ίδιου τρένου που παίρνουν και οι ήρωες του– για να βιώσει την εμπειρία, επιστρέφοντας στη βολική καρέκλα του γραφείου του, ή αυτή του σκηνοθέτη, φόρτωσε την ιστορία με περισσότερες δραματουργικές συμβάσεις και «κοινά αποδεκτές» ιδέες απ’ όσες μπορεί να κουβαλήσει. Αυτό που επιβιώνει είναι τουλάχιστον η ειλικρίνεια και οι καλές προθέσεις, αυτά που μένουν πίσω, όμως, είναι δυστυχώς η αυθεντικότητά και η δύναμη.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κάρι Φουκουνάγκα
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Παουλίνα Γκαιτάν, Έντγκαρ Φλόρες, Κρίστιαν Φερέρ