Nymphomaniac Μέρος 2

Συνεχίζοντας εκεί ακριβώς απ’ όπου είχε μείνει το πρώτο μέρος της ταινίας, το φιλμ βρίσκει τη νυμφομανή Τζο να αφηγείται στο στωικό Σέλιγκμαν πώς είχε χάσει κάθε αίσθηση απόλαυσης από το σεξ και την ικανότητά της να έρθει σε οργασμό. Παντρεμένη με τον Ζερόμ θα γίνει μητέρα, θα αφεθεί στα χέρια νέων εραστών παραμελώντας το γιο της, θα δοκιμάσει την απόλαυση του σαδομαζοχισμού, θα ξεκινήσει μια νέα καριέρα ως συλλέκτης χρεών για ένα μαφιόζο και θα γνωρίσει τον έρωτα(;) στο πρόσωπο μιας νεαρής κοπέλας. Όλα αυτά σε ένα ακόμη συναρπαστικό αφηγηματικά και εξαιρετικά πυκνό σε ιδέες φιλμ, που εξακολουθεί να εξερευνά την άβυσσο της σεξουαλικότητας, της ανθρώπινης φύσης με οδηγό μια αφοπλιστική ευθύτητα κι ένα ανατρεπτικό χιούμορ που εδώ ίσως είναι λίγο πιο σκληρό απ’ ό,τι στο πρώτο μέρος. Καθώς η Τζο είναι μεγαλύτερη σε ηλικία, το φιλμ ανήκει σχεδόν ολοκληρωτικά στη Σαρλότ Γκενσμπούργκ, όμως ασχέτως της αλλαγής της ηθοποιού, η δομή του και το modus operandi του παραμένουν το ίδιο. Η Τζο αφηγείται τη ζωή της κι ο Σέλιγκμαν την ανατέμνει σε πνευματικό επίπεδο. Το φιλμ εκτός από το σεξ μιλά ανάμεσα σε άλλα για το χριστιανικό Σχίσμα και τις διαφορές των δύο εκκλησιών, για το παράδοξο του Ζήνωνα, για την πολιτική ορθότητα και τη σχέση της με τη δημοκρατία, για τον «Δρ Φάουστους», για το αν ο Μπετόβεν ήταν καλός στη φούγκα ή όχι. Κι αυτή τη φορά, ακόμη κι αν η Τζο εξακολουθεί να είναι το επίκεντρο του φιλμ, ο Τρίερ μοιάζει να κοιτάζει την κατάστασή της μέσα από ένα κοινωνικό πρίσμα, με αφορμή ένα επεισόδιο σε ένα γκρουπ απεξάρτησης ανθρώπων εξαρτημένων από το σεξ, αλλά και από τις τελευταίες κουβέντες του Σέλιγκμαν πριν και οι δυο πάνε για ύπνο. Αυτές θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι μάλλον υπερβολικά προφανείς και ηθικολογικές για μια ταινία που υπήρξε τόσο εκρηκτικά αντισυμβατική σε όλη τη διάρκειά της, αλλά ακόμη κι έτσι, κοιτάζοντάς πια το φιλμ σαν ένα συνολικό έργο, έχοντας δει και τα δύο μέρη του, δεν παύει να είναι σπουδαίο και μεγαλοπρεπές και κατά στιγμές απόλυτα προσωπικό και διαπεραστικό. Πιθανότατα η καλύτερη δουλειά του Τρίερ και μαζί ένα φιλμ που οφείλεις να δεις. Σαν μια ματιά στον καθρέφτη.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λαρς φον Τρίερ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Σαρλότ Γκενσμπούργκ, Σάια λα Μπεφ