Inside Llewyn Davis

Δεν χρειάζεται να περάσεις πολύ χρόνο με τον Λιούιν Ντέιβις για να αντιληφθείς ότι πρόκειται για ένα τυπικό δείγμα της πινακοθήκης των χαρακτήρων που αρέσκονται να χτίζουν από ταινία σε ταινία οι αδελφοί Κοέν. Αυτός ο πεπεισμένος για το ταλέντο του μουσικός της φολκ που μοιάζει αποφασισμένος να τα καταφέρει, αλλά που η επιτυχία ή έστω μια αξιοπρεπής επιβίωση του διαφεύγουν συνεχώς, δεν είναι τόσο loser, όσο αξιαγάπητα ή εκνευριστικά (εξαρτάται από την οπτική γωνία) ατελής. Όχι μόνο γιατί το άλλο δισκογραφικό του μισό στο ντουέτο που είχαν, αποφάσισε να πηδήξει από μια γέφυρα, αλλά διότι ο Λιούιν, ακόμη κι αν έχει μπόλικο ταλέντο, δεν μοιάζει να κατέχει δράμι κοινωνικής προσαρμοστικότητας ή την ικανότητα έστω να συμβιώνει με τους άλλους ανθρώπους. Ο ήρωας των Κοέν θα μπορούσε να είναι αφόρητα αντιπαθής αν δεν είχε τη γοητευτική αφέλεια ενός ανθρώπου που δεν καταλαβαίνει τα στραβά του και μαζί το ταλέντο ενός σπουδαίου μουσικού. Και τη στιβαρή ερμηνεία του Όσκαρ Άιζακ που προσθέτει εκτόπισμα σε κάτι που θα μπορούσε να παραμένει απλά μια σκιά σε αυτή τη διασκεδαστικά γκρίζα κωμωδία για τη ματαίωση του ονείρου της δόξας και της επιτυχίας, για το συχνά ακριβό τίμημα της καλλιτεχνικής δημιουργίας, για την κυκλική πορεία της ζωής που μας οδηγεί ξανά και ξανά στα ίδια ή έστω σε παρόμοια λάθη. Ακούγεται αποκαρδιωτικό, όμως το φιλμ των Κοέν δεν είναι απαραίτητα απαισιόδοξο, αφού ο Λιούιν Ντέιβις δεν έχει γνωρίσει ακόμη την απογοήτευση που θα τον καταβάλει κι αφού οι Κοέν βλέπουν τον ίδιο και τον κόσμο του με αγάπη κι ένα στραβό χαμόγελο, ακόμη και στις χειρότερες στιγμές τους. Και η εικονογράφηση της ιστορίας του, της εποχής και του περιβάλλοντός του είναι αριστοτεχνικά γοητευτική και ελκυστική σαν ένα άχρονο φολκ τραγούδι, ακόμη κι αν συχνά μοιάζει αποσπασματική σαν μία όχι πάντα πετυχημένα συνδεδεμένη αλληλουχία επεισοδίων.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζόελ και Ίθαν Κοέν
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Όσκαρ Άιζακ, Κάρεϊ Μάλιγκαν, Τζάστιν Τίμπερλεϊκ, Τζον Γκούντμαν