Η Αφροδίτη με τη γούνα

Όπως και το «Carnages», η προηγούμενη ταινία του Πολάνσκι, έτσι και η «Αφροδίτη» είναι βασισμένη σε ένα θεατρικό. Αυτή τη φορά στο έργο του Αμερικάνου Ντέιβιντ Άιβς, που παίρνει τη σκέψη του Λέοπολντ φον Ζάχερ Μαζόχ για τη θηλυκή εξουσία και την ηδονή της υποδούλωσης του άντρα σε αυτή και τη μεταφέρει εκμοντερνισμένη στο σήμερα. Ο Πολάνσκι τοποθετεί το θεατρικό σε ένα... θέατρο, όπου μια ηθοποιός φτάνει καθυστερημένη για την οντισιόν της και ο σκηνοθέτης, που αρχικά δεν θέλει ούτε να τη δει, καταλήγει να μαγεύεται από την αληθινή της δύναμη που αποκαλύπτεται μόνο επί σκηνής. Η Εμανουέλ Σενιέ είναι όντως εξαιρετική στη μεταμόρφωσή της από «χαζή», «φτηνή» γυναίκα σε παντοδύναμη θεά κι ο Ματιέ Αμαλρίκ την ακολουθεί κατά πόδας, όμως το φιλμ αναλώνεται σε διαλόγους και ιδέες, σε θεωρητικές αναλύσεις και ακατάσχετες κουβέντες που δεν είναι ικανές να κρατήσουν το ενδιαφέρον για πολύ, ακόμη κι αν ο Πολάνσκι αποδεικνύεται ένας ευέλικτος και ικανός σκηνοθέτης έστω και κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους ενός θεάτρου.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ρομάν Πολάνσκι
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Εμανουέλ Σενιέ, Ματιέ Αμαλρίκ