Δεν σκέφτομαι, άρα υπάρχω

Πόσο δύσκολο είναι να μην κάνεις τίποτα; Αυτό θέλει να ανακαλύψει ο Ρότζερ Γκρίνμπεργκ, ένας γεμάτος προβλήματα Νεοϋορκέζοςπου φτάνει στα σαράντα του για να συνειδητοποιήσει με τρόμο ότι δεν έχει κάνει πολλά στη μέχρι τώρα ζωή του. Η νεότητά του υπήρξε γεμάτη από όνειρα ροκ εν ρολ μεγαλείου, το παρόν του ένα μάτσο απογοητεύσεις και ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Με μια νευρική κρίση στις βαλίτσες του φτάνει στο Λος Άντζελες για να μείνει στο σπίτι του αδελφού του, όσο εκείνος και η οικογένειά του θα λείπουν σε διακοπές, φιλοδοξώντας να μην κάνει απολύτως τίποτα για λίγο καιρό πέρα από το να φτιάξει ένα σπίτι για το σκύλο. Το σπίτι επισκέπτεται και η βοηθός των ιδιοκτητών, μια εικοσιπεντάχρονη που θέλει να γίνει τραγουδίστρια, αλλά μοιάζει εξίσου χαμένη με τον Γκρίνμπεργκ – όπως είναι αναμενόμενο, μεταξύ τους θα ξεκινήσει η πιο μαραμένη, χλιαρή και μπερδεμένη ερωτική σχέση που είδαμε εδώ και καιρό στο σινεμά. Το όνομα του Μπεν Στίλερ ίσως φέρνει αμέσως κωμικούς συνειρμούς στο μυαλό, όμως η ταινία του Νόα Μπάουμπαχ τον πάει πολύ μακριά από την ουδέτερη ζώνη των συνηθισμένων του κωμωδιών. Το χιούμορ εδώ είναι πικρό, δηλητηριώδες, ο ήρωάς του δεν έχει καμιά σωτήρια αρετή. Κυνικός, τσακισμένος, πικρόχολος, προβληματικός, δύστροπος, παραμένει απροσπέλαστος ως το τέλος και σχεδόν ολοκληρωτικά ανέγγιχτος από καθετί που τρυπά τη φούσκα του ανάπηρου συναισθηματικού του μικρόκοσμου. Ο Στίλερ προσφέρει ευτυχώς μέσα από την απροσδόκητη ερμηνεία του ενδιαφέροντα αινίγματα και επίπεδα στο ρόλο, κάνοντας έτσι ανεκτό έναν ήρωα που δεν θα ήθελες να συναντήσεις ποτέ σε κανένα πάρτι. Όμως ακόμη και η ερμηνεία του (ή ο εξαιρετικός «αντίλογος» της Γκρέτα Γκέργουικ), οι ενδιαφέρουσες σκέψεις πίσω από την ιστορία, ο τρόπος που συλλαμβάνει τη στιγμή των ηρώων του και τη ζωή του LA, η άψογη τεχνική της πλευρά δεν μπορούν να «σώσουν» μια ταινία που το μόνο που κάνει είναι να τοποθετεί συνεχώς τόσο τους ήρωές της όσο και τους θεατές στην πιο άβολη θέση που μπορεί. Ο Μπάουμπαχ έχει ήδη οριοθετήσει τη θέση του ως ακόλουθος της γουντιαλενικής σχολής (με έξτρα δυσλειτουργικότητα), όμως εδώ μοιάζει να παραμένει υπερβολικά περιορισμένος σε όσα ξέρει να κάνει εύκολα, σχεδόν μηχανικά. Το φιλμ μοιάζει σαν μια άσκηση πάνω στη συναισθηματική ακινησία και σε προβλήματα που περιμένεις ότι θα απασχολούν ένα σκηνοθέτη που μάλλον παίρνει υπερβολικά σοβαρά τον εαυτό του…  A

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Noah Baumbach
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Ben Stiller, Greta Gerwig, Rhys Ifans