Luton

«Συνηθισμένοι άνθρωποι». Ίσως δεν υπάρχει ένας πιο ψεύτικος, απατηλός, ανυπόστατος συνδυασμός λέξεων από τον παραπάνω. Ένας χαρακτηρισμός που διαψεύδεται κάθε τόσο με το χειρότερο τρόπο στο αστυνομικό δελτίο των εφημερίδων, στα ρεπορτάζ των δελτίων ειδήσεων, στους έκπληκτους γείτονες, στα ανατριχιαστικά αποτελέσματα στις κάλπες που δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης σε κοινούς εγκληματίες. Οι ήρωες του «Luton» είναι τρεις τέτοιοι «συνηθισμένοι άνθρωποι»: ένας μαθητής των βορείων προαστίων, μια καλοβαλμένη, φιλόδοξη δικηγόρος, ένας τυπικός ψιλικατζής. Ζουν βαρετές, αμήχανες, κενές ζωές, στις στιγμές των οποίων, στη μηχανική επανάληψή τους και στην απουσία οποιουδήποτε νοήματος το φιλμ επιμένει. Παρακολουθώντας το τίποτα της καθημερινότητάς τους μοιάζει σαν να στρώνει ένα αναγνωρίσιμο χαλί που στην πορεία θα τραβήξει απότομα κάτω από τα πόδια μας, αφού οι τρεις αυτοί άνθρωποι δεν είναι καθόλου ό,τι φαίνονται. Ο Μιχάλης Κωνσταντάτος στήνει με εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κινηματογραφική γλώσσα ένα βραδυφλεγές φιλμ-σοκ που σε υπνωτίζει και σε παγιδεύει στο γοητευτικό ρυθμό του για να σε τινάξει σαν ηλεκτρικό σοκ λίγο πριν το τέλος. Αφαιρετικό και αινιγματικό, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή όπου όλα αποκτούν νόημα, το «Luton» θυμίζει το ύφος του πρώιμου Χάνεκε και έχει ανάλογη δύναμη, αλλά και μια κοφτερή κοινωνική ματιά που καταλαβαίνεις πολύ πιο βαθιά απ’ ό,τι θα ήθελες. Και που δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω για να την αποκρυπτογραφήσεις παρά να ρίξεις μια ματιά στην Ελλάδα του σήμερα, στους «συνηθισμένους ανθρώπους» δίπλα σου, που μερικές φορές τους πιάνεις να σε κοιτάζουν με τα μάτια ενός αγριεμένου θηρίου.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μιχάλης Κωνσταντάτος
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Νικόλα Βλαχάκη, Ελευθερία Κόμη, Χρήστο Σαπουντζή