September

Πέρασαν αρκετά χρόνια, περισσότερα απ’ όσα θα περίμενε κανείς, από την πρώτη ταινία της Πένυς Παναγιωτοπούλου, «Δύσκολοι Αποχαιρετισμοί: ο Μπαμπάς μου», αλλά βλέποντας το «September» μοιάζει εύκολο να αντιληφθείς ότι ο χρόνος δεν πήγε χαμένος. Η ματιά της ήδη από την πρώτη της ταινία ήταν προσανατολισμένη στις μικρές, χαμηλότονες στιγμές, όμως εδώ αποκτά μια καθαρότητα και μια σπάνια ικανότητα στην αφαίρεση, που υπηρετεί θαυμάσια την ιστορία της. Η ιστορία χτίζεται μέσα από όσα μένουν μετέωρα και κενά, μέσα από όσα δεν λέγονται αλλά κρύβονται σε ένα βλέμμα, σε μισή κουβέντα, στη στάση του σώματος, στον αδιόρατο μορφασμό στο πρόσωπο. Και η ιστορία αφορά απόλυτα δύο γυναίκες, την Άννα, μια μοναχική τριαντάρα που χάνει το σκύλο της, και τη Σοφία, μια γυναίκα που ζει με την οικογένειά της σε ένα γειτονικό σπίτι. Η Άννα θα της ζητήσει να θάψει στον κήπο το σκύλο της και θα προσπαθήσει να βρει μια θέση στο ζεστό κύκλο της οικογενειακής ευτυχίας της. Σαν αδέσποτο που απαιτητικά ζητά καινούριο σπίτι. Μέσα από αυτήν τη σχέση, τα όρια της οποίας δοκιμάζουν και οι ίδιες οι ηρωίδες του, το «September» θα μιλήσει για τη μοναξιά και την απώλεια, την ανάγκη να ανήκεις, τον τρόπο που καταρρέεις και το σημείο που στέκεσαι ξανά στα πόδια σου. Και θα χαρτογραφήσει με μια σχεδόν ποιητική μελαγχολία την αστική μας μοναχικότητα, και με καθαρή ματιά το μπερδεμένο εκείνο συναίσθημα που, μερικές φορές, το λένε αγάπη.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Πένυ Παναγιωτοπούλου
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Κόρα Καρβούνη, Μαρία Σκουλά, Νίκο Διαμαντή