Δεν Κρατιέμαι

Μόνο μία λέξη μπορεί να χαρακτηρίσει τη νέα ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ κι αυτή δεν είναι άλλη από το «εξωφρενική». Είκοσι χρόνια μετά την «Κίκα» (ναι, έχουν περάσει 20 χρόνια), ο Πέδρο μοιάζει να αφήνει κάθε ίχνος σοβαρότητας στην αίθουσα αναμονής και επιβιβάζεται μαζί με τους ηθοποιούς του σε μια πτήση γεμάτη αλκοόλ, ναρκωτικά, σεξ, υπερβολές, παρεξηγήσεις. Ξεδιάντροπα camp, από τα χρώματα της business class καμπίνας και το τρίο των (τόσο, μα τόσο) gay αεροσυνοδών έως τις καταστάσεις και τους διάλογους, το «Δεν Κρατιέμαι» είναι τόσο... ασυγκράτητο που πιθανότατα να φέρει στα όρια της αμηχανίας τους πιο συντηρητικούς θεατές που έχουν συνδέσει το όνομα του Ισπανού σκηνοθέτη με κομψά μελοδράματα και «πολύτιμα» συναισθήματα. Εδώ, ακόμη κι αν η κωμωδία του πετάει ψηλά, το χιούμορ είναι πολύ πιο «χαμηλού» επιπέδου, ωμά slapstick, απενοχοποιημένα «χυδαίο», συχνά υπερβολικό. Στο βάθος, βεβαίως, ανακαλύπτεις όλη την αγάπη την οποία δείχνει στους ήρωές του ο Αλμοδόβαρ, όμως η επιφάνεια κρατά για τους θεατές μια διαδρομή όλο αναταράξεις. Για όσους έχουν ξεχάσει τις πρώιμες ταινίες του, το «Δεν κρατιέμαι» θα σας τις θυμίσει με τον πιο «ωμό» τρόπο, με αστεία για πίπες και ίχνη από σπέρμα στην άκρη των χειλιών. Ακόμη κι έτσι όμως, όπως κάθε ταινία του Αλμοδόβαρ, το φιλμ δεν είναι ποτέ «φτηνό» ή χοντροκομμένο.  Αντίθετα κρατά από την αρχή ως το τέλος την παιχνιδιάρικη διάθεση, την τρυφερή ματιά του και φυσικά όλο το ανατρεπτικό χιούμορ και την εξαιρετική δουλειά στη σκηνοθεσία, την εικόνα, τους ηθοποιούς, που έχεις συνηθίσει να περιμένεις από ένα σκηνοθέτη ο οποίος ακόμη κι αν είναι σαφές ότι εδώ κάνει κυρίως ένα αστείο, παραμένει αναμφίβολα σπουδαίος.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Πέδρο Αλμοδοβάρ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Χαβιέ Κάμαρα, Ραούλ Αρεβάλο, Κάρλος Αρέθες