Ένας άνδρας μόνος

«Το να κάνω αυτή την ταινία ήταν το πιο σημαντικό πράγμα που έχω κατορθώσει στη ζωή μου. Όταν δεν θα υπάρχω πια, κανείς δεν θα κοιτάξει τις συλλογές των ρούχων μου, κανείς δεν θα μπορέσει να καταλάβει κάτι από την ουσία μου σαν άνθρωπο από αυτές. Αλλά τώρα θα μπορούν πάντα να δουν αυτό το φιλμ και να αντιληφθούν ακριβώς το ποιος ήμουν». Ο Τομ Φορντ γνωρίζει καλά τη δύναμη της εικόνας, την έχει χειριστεί με επιτυχία εδώ και χρόνια, τόσο σαν σχεδιαστής μόδας όσο και σαν διαφήμιση του ίδιου του τού εαυτού, ξέρει όμως επίσης πως ακόμη και η πιο εντυπωσιακή, καλογυαλισμένη εικόνα χρειάζεται να επενδυθεί με συναίσθημα για να αποκτήσει αντίκρισμα. Το υλικό τού «Ένας άνδρας μόνος» είναι εξαρχής φορτισμένο. Ένα από τα πιο σημαντικά (τόσο λογοτεχνικά όσο και κοινωνικά) βιβλία της gay λογοτεχνίας σε μια μεταφορά που πέρα από αισθητικό έχει και πολιτικό στόχο. Η συντροφικότητα των ηρώων του Κρίστοφερ Ίσεργουντ, η κατασταλαγμένη αγάπη τους, αποτελεί για το φιλμ του Φορντ κυρίαρχο μήνυμα. Η απώλεια του ενός από τους δύο μπορεί να οδηγήσει τον άλλον στο θάνατο, σε μια ιστορία αγάπης και πόνου ικανή να συγκινήσει θεατές ασχέτως του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Μόνο που η ταινία, παρά τις καλές προθέσεις της, παρά την εξαιρετική ερμηνεία του Κόλιν Φερθ, παρά το υπέροχο στιλ και τις ατσαλάκωτες εικόνες, μοιάζει περισσότερο στεγνή, περισσότερο καθώς πρέπει απ’ όσο θα της άξιζε, διστακτική να θρηνήσει, να αφεθεί να σε παρασύρει. Ακόμη κι έτσι όμως, η αλήθεια των λόγων του Φορντ παραμένει. Έστω κι αν η ταινία του δεν είναι σπουδαία, είναι όμως αναμφίβολα αξιομνημόνευτη.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τομ Φορντ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Κόλιν Φερθ, Μάθιου Γκουντ, Τζούλιαν Μουρ, Νίκολας Χουλτ