Μαύρο Λιβάδι

Σπάνια η μυστικιστική υφή της φύσης, η διονυσιακή της δύναμη και η μαγική ομορφιά της έχουν αποδοθεί με τρόπο τόσο γοητευτικό και με τόση σαφήνεια στο σινεμά όσο σ’ αυτή την ιστορία του απαγορευμένου έρωτα μιας μοναχής κι ενός γενίτσαρου στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, που σκιάζεται από ένα μεγάλο μυστικό. Η ταινία απογειώνεται αισθητικά όταν οι δύο ήρωές της δραπετεύουν από το περίκλειστο μοναστήρι και ανυψώνεται σε κάτι παραπάνω από μια αφήγηση για την εποχή τους, τις ζωές, την ύπαρξη ή τα αισθήματά τους. Μέσα από την υγρασία των βρύων, το θρόισμα των νερών, τα αγγίγματα και τα αναγνωριστικά βλέμματα, δεν είναι μόνο τα δύο νεαρά παιδιά που ψηλαφούν την ύπαρξή τους, τον εαυτό τους, αλλά η ίδια η συνειδητότητά μας που καθρεφτίζεται πάνω τους. Μέσα από την παραμυθένια σχεδόν παραβολή του, το «Μαύρο λιβάδι» μιλά για την κατασκευή της ταυτότητας, τα δεσμά του φύλου, για τα κοινωνικά συστήματα που μας καθορίζουν, για τις παρωπίδες τον δομημένων μας συμπεριφορών, τους σαθρούς φραγμούς της θρησκείας και της ηθικής. Από αυτή την άποψη η ταινία του Μαρινάκη είναι βαθιά ανατρεπτική, όχι γιατί αφηγείται έναν «παράξενο» έρωτα, αλλά γιατί ανυψώνει το ένστικτο, τη φύση μας, την τσαλαπατημένη μοναδικότητά μας, την αληθινή ουσία μας σε οδηγό της. Και κατορθώνει να επενδύσει τις «επαναστατικές» για την τακτοποιημένη εποχή μας ιδέες σε ένα περιτύλιγμα που είναι εξίσου συναρπαστικό: Σκληρό και λυρικό μαζί, απόκοσμο και αληθινό, στηριγμένο σε δύο ερμηνείες που αναδεικνύουν ακόμη και με τις ατέλειές τους το μύθο και όσα αυτός κρύβει πίσω του. Το «Μαύρο λιβάδι» είναι απλά συναρπαστικό.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Βαρδής Μαρινάκης
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Χρήστος Πασσαλής, Σοφία Γεωργοβασίλη, Δέσποινα Μπεμπεδέλη