Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει

Το ανέβασμα του «Ιούλιου Καίσαρα» του Σέξπιρ από τους τροφίμους μιας φυλακής υψίστης ασφαλείας, που φιλοξενεί κυρίως μέλη της μαφίας για εγκλήματα που έχτισαν την «καριέρα» τους και τους χάρισαν μια ισόβια καταδίκη, ίσως δεν μοιάζει με μια ταινία που θέλετε να δείτε. Μην ντρέπεστε να το παραδεχτείτε, ακόμη και στο φεστιβάλ του Βερολίνου όπου η ταινία κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο, πολλοί ήταν εκείνοι που βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν τους Ταβιάνι «γερασμένους» και εκτός τόπου και χρόνου. Και μετά είδαμε την ταινία. Μπορεί οι σκηνοθέτες της να έχουν περάσει τα 80, αλλά η τελευταία ταινία τους είναι απλά ηλεκτρισμένη. Στους χώρους της φυλακής το κείμενο του Σέξπιρ αποκτά διαφορετική ηχώ, στα πρόσωπα των φυλακισμένων οι ρόλοι ξεχωριστό βάθος. Η καθημερινότητά τους σχολιάζει το έργο με έναν επώδυνα άμεσο τρόπο και το έργο μιλά για το «σύστημα» της φυλακής, τον αγώνα για δύναμη εντός κι εκτός αυτής, για την πραγματικότητα μιας ολόκληρης χώρας. Υπάρχουν όσα επίπεδα ανάγνωσης θέλεις να ανακαλύψεις, μια ματιά που δεν είναι ποτέ επιφανειακή, μια ανθρωπιά που κόβει σαν μαχαίρι και μια κατάληξη που δεν κρύβει καμιά ανατροπή, αλλά είναι απλά συγκλονιστική.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Πάολο & Βιτόριο Ταβιάνι
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Κόσιμο Ρέγκα, Σαλβατόρε Στριάνο, Τζιοβάνι Αρκούρι