H Χιονάτη και ο Κυνηγός

Η αλήθεια είναι πως οι μέρες που ζούμε δεν έχουν τίποτα το παραμυθένιο. Και ίσως ακριβώς γι’ αυτό, αυτή η Χιονάτη δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με εκείνη του παραμυθιού των αδελφών Γκριμ. Δεν περιμένει τον πρίγκιπα για να τη σώσει, αλλά αφού ξεφύγει από τα χέρια της σατανικής βασίλισσας που την έχει κλείσει στη φυλακή για εφτά χρόνια μετά τη δολοφονία του πατέρα της, θα ζητήσει εκδίκηση. Στην πορεία θα πάρει με το μέρος της τον κυνηγό που η βασίλισσα θα στείλει για να την εξοντώσει και μια παρέα από νάνους (που μοιάζουν βγαλμένοι από το χειρότερο καταγώγιο των Χόμπιτ της Μέσης Γης) και ντυμένη σχεδόν Ζαν Ντ’ Αρκ θα καλπάσει για να πάρει πίσω ό,τι της ανήκει. Με την εξαίρεση μιας σκηνής με κουνελάκια και όμορφα λουλούδια κι ένα ελάφι-μπιμπελό στην καρδιά του δάσους, μπορείτε να ξεχάσετε οτιδήποτε κοριτσίστικο υπόσχεται η λέξη παραμύθι. Το φιλμ του Σάντερς έχει πιο επικούς στόχους, κάτι που θα μπορούσες να περιγράψεις ως μια light εκδοχή «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» και μια εικονογραφία τουλάχιστον εντυπωσιακή. Η ιστορία μπορεί να κυλά προβλέψιμα, σχεδόν αδιάφορα, όμως οι εικόνες αυτής της Χιονάτης είναι τόσο θεαματικές που σε αποζημιώνουν. Κι αν τα ειδικά εφέ είναι κάτι που θεωρείς πλέον δεδομένο σε κάθε blockbuster που σέβεται τον εαυτό του, τα εφέ και οι ιδέες του Σάντερς έχουν εδώ μια σκοτεινή ποίηση και τόση φιλοδοξία, που δεν έχεις άλλη επιλογή από το να τα θαυμάσεις. Όπως και την υπέροχη Σαρλίζ Θερόν, που όπως πάντα δίνει μια ερμηνεία με βάθος και χαρίζει στο μάλλον ανώδυνο κατά τα άλλα φιλμ μια απολαυστικά μαύρη καρδιά, τόσο εβένινη όσο και τα κοράκια που την περιστοιχίζουν, τη μεταμορφώνουν, την αποτελούν...

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ρούπερτ Σάντερς
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Κρίστεν Στιούαρτ, Σαρλίζ Θερόν, Κρίς Χέμσγουρθ