Οίκος ανοχής

Γεμάτο υπέροχες, τις περισσότερες φορές γυμνές, γυναίκες, με έναν τίτλο που τραβά τα βλέμματα, ο «Οίκος ανοχής» δεν θα μπορούσε να βρίσκεται πιο μακριά από την περιοχή μιας ταινίας που είναι φτιαγμένη για να σκανδαλίσει. Η ιστορία ενός μπορντέλου στο Παρίσι του τέλους του 19ου αιώνα καταγράφει την καθημερινότητα των κοριτσιών και των πελατών τους, όχι σαν το σκαμπρόζικο υλικό μιας ρομαντικής ερωτική φαντασίωσης, ούτε σαν το υλικό μιας πολιτικής παραβολής, αλλά κυρίως σαν το απτό παράδειγμα, την ξεκάθαρη απεικόνιση ενός κόσμου που αλλάζει ριζικά. Μπορεί ο Μπονελό να κρατά τη δράση (σχεδόν αποκλειστικά) έγκλειστη στους τέσσερις τοίχους του Maison Close, όμως ο έξω κόσμος δεν μπορεί παρά να εισβάλει σ’ αυτό μέσα από τους πελάτες και τα όσα φέρνουν μαζί τους: αφηγήσεις, ασθένειες, δράματα, τον αέρα μιας απόλυτα σαφούς αλλαγής. Την ίδια στιγμή, όμως, πέρα από την παραβολή, το φιλμ δεν παύει να είναι ένα σουβενίρ, μια καταβύθιση σε έναν κόσμο κλειστό, αποκλειστικά γυναικείο, σε μια διαδικασία που ακόμη κι αν παραμένει συχνά κρυφή δεν παύει να έχει υπάρξει στο παρελθόν βασικό δομικό στοιχείο της ψυχολογίας του δυτικού (κι όχι μόνο) πολιτισμού. Όμως ο Μπονελό δεν φτιάχνει ένα ρομαντικό, ωραιοποιημένο πορτρέτο της πορνείας, παρόλη την υπέροχη ατμόσφαιρα και την μπαρόκ ομορφιά, αλλά βασισμένος σε ιστορικά ακριβή στοιχεία και σε μελέτες για τους οίκους ανοχής του Παρισιού της εποχής, ανοίγει την κουρτίνα σε μια πλευρά της ιστορίας που έμενε για χρονιά κρυφή.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μπερτράν Μπονελό
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Χαφζία Χερζί, Σελίν Σαλέτ, Γιασμίνα Τρίνκα