Το καταφύγιο

Η πρώτη ταινία του Τζεφ Νίκολς πριν λίγα χρόνια, το «Shotgun Stories», μας είχε προϊδεάσει για την ήρεμη δύναμη της αφήγησής του, τη λεπτομέρεια των χαρακτήρων και των πλάνων του, την ικανότητά του να χτίζει μια ατμόσφαιρα που σαν βαρύ σύννεφο σκιάζει την ιστορία. Εδώ τα σύννεφα είναι παντού, υγρά, ηλεκτρισμένα, έτοιμα να σπείρουν κεραυνούς, καταιγίδες και μια βροχή που μοιάζει με λάδι μηχανής. Στ’ αλήθεια ή μόνο στο μυαλό του ήρωα του φιλμ, όμως; Ο Κέρτις, ένας τριανταπεντάρης σύζυγος μιας γυναίκας με αγάπη και κατανόηση και μιας κωφής κόρης, πιστεύει ότι οι εφιάλτες που τον κατατρέχουν, η εμμονή του να χτίσει ένα καταφύγιο για την καταιγίδα που φοβάται ότι έρχεται ασταμάτητη, δεν είναι τίποτα άλλο από το ανοιχτό στόμα της σχιζοφρένειας που χάσκει να τον καταπιεί. Με τη μητέρα του να έχει υποκύψει στην ίδια μοίρα χρόνια πριν, στριμώχνεται σε μια γωνία του μυαλού του κι έξω απ’ αυτό χτίζει ένα καταφύγιο που μοιάζει με φυλακή. Ο Νίκολς τον ακολουθεί δίχως να παίρνει θέση, αφήνοντάς μας να αμφιβάλουμε για τη λογική και τους φόβους του, αλλά να τον κατανοούμε απόλυτα, να μοιραζόμαστε την αγωνία του. Μέσα από ερμηνείες που καθηλώνουν, από σκηνές που μοιάζουν βγαλμένες από ένα υπαρξιακό monster movie και από ένα φινάλε από εκείνα που μας αναγκάζουν σε ώρες κουβέντας μετά το τέλος του φιλμ, το «Καταφύγιο» είναι μια αριστοτεχνική επίδειξη καθαρού σινεμά και μια χωρίς ανάσα βουτιά στο ανθρώπινο αίνιγμα. Καταδυθείτε...

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζεφ Νίκολς
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μάικλ Σάνον, Τζέσικα Τσαστέιν, Τόβα Στιούαρτ