Άλπεις

Τα παιχνίδια που παίζουν οι άνθρωποι, η ανάγκη να ανήκεις, οι ρόλοι που πρέπει να παίξουμε στην καθημερινότητα και τελικά καταλήγουν να είναι η ζωή μας, καταλήγουν να είναι εμείς. Όχι, φίλοι της ορειβασίας, οι «Άλπεις» δεν είναι στ’ αλήθεια η ταινία που περιμένατε. Αυτό που είναι η καινούργια ταινία του Γιώργου Λάνθιμου δεν είναι τίποτα λιγότερο από ιδιοφυής, όχι γιατί κρύβει μια πλοκή που δεν έχεις ξαναδεί, ούτε γιατί επιφυλάσσει κάποια τεράστια έκπληξη, αλλά γιατί κατορθώνει μέσα από μια μικροσκοπική ιστορία και μια μινιμαλιστική αφήγηση να αποκαλύψει στην οθόνη κάτι που αναγνωρίζεις ξεκάθαρα, κάτι που μοιάζει με την ηχώ πραγμάτων που συχνά δεν παραδέχεσαι ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό. Η εύθραυστη ανθρώπινη κατάσταση, ο συναισθηματικός γυάλινος κώδων που μας περιβάλλει και που δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από ένα ελαφρύ σκούντημα για να διαλυθεί με θόρυβο, περιγράφονται με απόλυτη καθαρότητα στο φιλμ του Λάνθιμου για όσους θέλουν να τα δουν. Μέσα από μια ιστορία που παίρνει αρκετή ώρα για να σχηματιστεί και από ηθοποιούς που περισσότερο από το να υποδύονται ρόλους παίζουν με τη σημασία της έννοιας, ο Λάνθιμος δεν στήνει ένα εγκεφαλικό κατασκεύασμα, μια άψυχη επίδειξη ιδιαιτερότητας και μαεστρίας, αλλά εμποτίζει την ταινία με ένα σπαρακτικά επώδυνο συναίσθημα που συχνά έρχεται βουτηγμένο στο χιούμορ. Σαν νόστιμο σοκολατάκι με γέμιση δηλητήριο, οι «Άλπεις» κρύβουν το σκληρό γρανιτένιο βράχο της ουσίας τους κάτω από το χιόνι της αισθητικής, των γοητευτικών εικόνων, των ελαφρώς παράξενων στιγμών, της ποπ νοοτροπίας τους. Μην κάνετε το λάθος να κοιτάξετε μόνο την επιφάνεια όμως, μην ορμήσετε απροετοίμαστοι. Είναι πολύ πιθανόν να φάτε τα μούτρα σας. Με τον καλύτερο δυνατό τρόπο που κάτι τέτοιο μπορεί να σας συμβεί. 

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιώργος Λάνθιμος
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Αγγελική Παπούλια, Άρης Σερβετάλης, Αριάν Λαμπέντ, Τζόννυ Βεκρής